De heerlijke zomer van 2024 is helaas voorbij. De schoolboeken slingeren ondertussen al weer even rond in huis en we worden het nieuwe ritme stilaan gewoon.
Tijd voor nieuwe goeie voornemens aan het begin van die septembermaand en zo viel mijn oog een tijdje geleden op een aankondiging van de spoogler groep (The Zürich Spooglers are an informal group of spouses/partners of Zooglers (Googlers in Zurich) who help and support each other, sharing information about life in Switzerland.)
Een advertentie waarin het Googler/Spoogler koor op zoek is naar nieuwe leden. Repetitie wekelijks op maandagavond in één van de Google gebouwen en belangrijk: iedereen welkom!
Zeer belangrijk zinnetje voor mij want ik genoot geen muzikale opleiding en heb geen voorkennis maar ik ben een fervente auto- en douchezangeres die heel hard geniet van meebrullen op leuke deuntjes.
En zo stond ik vorige week maandag stipt om 18.50 uur aan de ingang van één van de Google gebouwen. Klaar voor mijn eerste zangles. De lessen worden trouwens gegeven door een studente aan de universiteit in Zurich.
Een Googler kwam mij en nog twee andere dames beneden ophalen. Privacy redenen zorgen ervoor dat wij als Spoogler niet zonder Googler in de gebouwen mogen rondlopen. Ik kreeg de verplichte badge opgespeld en stapte aarzelend achter het groepje aan dat elkaar duidelijk al kende.
We mochten plaatsnemen in 1 van de meetingrooms en vooraan nam een man het woord. Hij gaf wat uitleg over het koor, mensen konden vragen stellen en nieuwe leden werden voorgesteld.
En toen, toen dacht ik echt even dat ik in een verborgen camera programma was terechtgekomen. Op een whiteboard werden nummertjes geschreven en iedereen kon vrij een muzieknummer noteren. Van ABBA tot Let it go tot 99 Luftballons… Alle genres en talen werden aangevraagd en de karaoke werd opgestart. Man, vrouw, jong, oud… allen namen met veel goesting de micro in de handen en begonnen uit volle borst te zingen.
Ok, dus dit is het Googler/Spoogler koor dacht ik bij mezelf. Hoe belachelijk heb ik me gemaakt door te denken dat ik een echt koor zou vervoegen en dat ik thuis stiekem gebruik had gemaakt van een app om te bepalen of ik een alt of een sopraan ben.
Ik durfde uiteraard de meetingroom niet stilletjes verlaten dus zat ik wat heen en weer te wiegen op mijn stoel en bij 99 Luftballons kreeg ik van een onbekende een micro in mijn handen geduwd en heb ik wat mompelend meegezongen.
Rond 21.30 uur (het zogezegde koor duurde normaal maar tot 21 uur) ben ik stilletjes naar buiten geslopen maar voor ik vertrok fluisterde ik de dame naast me toe: ‘So this is what you do every week?’ Waarop zij verontwaardigd zei: ‘Nooo, not at all, today is a social event because the teacher is still on holidays.’ Ooooooh, ok, dus er is weldegelijk een echt koor. Een pak van mijn hart.
Toen ik iets later thuiskwam, proeste ik het uit en wou ik manlief vertellen wat me die avond was overkomen waarop hij doodleuk zei: ‘Ohja, ik kreeg vandaag nog een mail dat het koor pas volgende week echt start en dat vandaag een soort social event was.’ Whaaaaaaaaa!!!!
En zo stond ik gisteren met klamme handjes om 18.50 uur stipt weer voor de deur van het Google gebouw. Opnieuw kwam een Googler ons halen en kende ik al voorzichtjes enkele gezichten van de week ervoor. Er waren ook heel wat nieuwe gezichten die nu echt naar het koor kwamen. Bij de ingang van de meetingroom kreeg ik partituren in mijn handen geduwd en na wat kennismakings- en opwarmingsoefeningen begonnen we echt te zingen: olei!
De zanglerares had me vooraf gevraagd of ik een alt of een sopraan ben maar ik durfde dus niet al te luid vertellen over mijn app en zei dus maar dat ik het niet heel zeker wist. ‘Ok, kom dan straks na de les maar even bij mij langs en dan gaan we even kijken’. Samen met een 6-tal nieuwe leden mocht ik dus wat stemoefeningen doen en kreeg ik ‘for sure a Soprano’ op mij geplakt.
Soprano, klinkt goed he! Zou ik dan naast mijn douche- en auto ervaring toch wat van mijn vaders genen geërfd hebben? Die had op familiefeesten met momenten iets van Luciano Pavarotti.
En zo ben ik begonnen aan mijn nieuwe maandagavond avontuur. Benieuwd naar ons winteroptreden met het koor in december…
Tiny in de bergen 