Maandagmorgen, week 2
Julia mag vandaag ook starten op school. Een dubbel gevoel, zowel voor haar als voor mij. Ze is er klaar voor en mist contact met leeftijdsgenootjes, anderzijds is ze toch wel wat bang voor het nieuwe.
Voor mezelf ook dubbel: tot hier toe had ik haar onder mijn vleugels in deze nieuwe omgeving. Vanaf vandaag zou ze het zelf moeten doen. Anderzijds kijk ik ook uit naar wat me-time.
Die me-time is hetgene wat me op de twijfelmomenten van de voorbije maanden wat recht heeft gehouden. Eindelijk nog eens tijd om de dingen te doen wanneer ik wil, hoe ik het wil en hoe vaak ik het wil.
We hadden de zondagavond haar kleren klaargelegd. ‘Niet te speciaal mama, want dan denken ze dat ik raar ben. Maar ook niet te saai, want dan denken ze…tja, dat ik saai ben he.’
Het wordt de Caro van #LikeMe versie. Jeans salopette met lichtblauw bloesje. Helemaal goed, niet te speciaal en niet te saai.
Pieter en ik zullen haar die dag samen naar school brengen. We hebben om 8.10 uur een afspraak met meneer Urs Helbling, shulleiter.
Wanneer wij vertrekken richting Julia haar school is het eigenlijk nog veel te vroeg voor Gust om naar zijn school te vertrekken. Kinderen komen echt maar tegen aanvang van de school. We geven Gust dus zijn eigen sleutel en hij zet zijn wekker. Hij moet zelf vertrekken en zorgen dat hij op tijd op school geraakt…loslaten!!!
Aangekomen in shulhause Oeggisbüel worden we binnen gelaten door een lieve dame. Ze brengt ons tot bij de directeur die ons op zijn beurt richting het 3de leerjaar brengt.
De juf is er nog niet maar komt enkele ogenblikken later aan. Ze begroet ons en begint Nederlands te praten. Ik denk dat de mond van zowel mij als Pieter openviel. En dan had ik nog niet eens de tijd om Julia’s mond te bekijken 🙂
Frau Hürzeler blijkt geboren te zijn in Nederland. Op haar 5de verhuisde ze met haar ouders naar Zwitserland. Ze kent het expat-verhaal dus maar al te goed. Haar naam verklapt haar afkomst niet aangezien vrouwen hun eigen familienaam verliezen wanneer ze huwen. Frau Hürzeler blijkt dus gewoon juf Sacha Kampstra te zijn. Wat een toeval. Of misschien is dit helemaal geen toeval en hebben ze Julia bewust hier geplaatst en is dit de reden van de 2 verschillende scholen. Heel fijn allemaal maar misschien mochten ze dit vorige week even toegelicht hebben.
Ah, geen zorgen meer maken en vooral blij zijn voor Julia. Haar angst om zich niet te kunnen uiten is hierbij helemaal verdwenen. Frau Hürzeler geeft ons wat uitleg in het Nederlands en bezorgt ons het lessenrooster van Julia. Vrij op woensdag- en donderdagnamiddag. Heel normaal hier blijkbaar. Dus toch nog wat quality time met mijn lieve meid op donderdag.
’s Middags wacht ik haar op net buiten de speelplaats. Ik had mijn orders gekregen van Julia: niet te dicht maar ook niet te ver. Ik zie haar huppelend naar mij komen. Oef!
Onderweg naar huis vertelt ze honderduit over frau Hürzeler, de lieve meisjes in de klas, politietje spelen op de speelplaats, dansen op baby shark,…het komt goed.
’s Avonds heeft ze haar eerste ‘hausaufgabe’ bij. Vol enthousiasme begint ze er meteen na school aan.
Tiny in de bergen 