Het leven zoals het is…in quarantaine

Week 2 met z’n allen thuis opnieuw aardig overleefd. Toch voelde je bij iedereen al eens een minder dagje of een minder momentje. Daar had het weer wel mee te maken. Hadden we vorige week temperaturen tot 24° in de zon, dan mochten we deze week de winterjas op sommige momenten terug boven halen en konden we minder gebruik maken van het terras. Dus blijven duimen voor droog en toch wel aangenaam weer tijdens deze periode.

Pieter blijft naarstig doorwerken in zijn homeoffice met op geregelde tijdstippen videocalls met de collega’s. Op die momenten worden wij naar de living of terras verbannen. Enkel met een kopje warme soep of een verwenkoffie ben ik op dat moment toch welkom 😉

• 

Gust en Julia houden zich knap aan hun weekplanning. Van maandag t.e.m. vrijdag wordt er in de voormiddag naarstig doorgewerkt aan de reken- of taaloefeningen en wordt er in de namiddag gespeeld of geknutseld of gekookt of… Tijdens het weekend bergen we laptop en schoolboeken veilig op en proberen we de tijd zoveel mogelijk als weekendtijd in te vullen. Ze geven zelf aan dat ze dit wel ok vinden op die manier. We proberen elke dag een wandeling te maken en waagden ons deze week in Zwitserland aan onze eerste gezamenlijke loopsessie (dankjewel Stephanie 🙂 ) of een fietstochtje langs het water (weg van het water lijkt me op dit moment niet realistisch met een niet-elektrische fiets, puf, zweet,…)

• 

• 

Voor mezelf zijn de dagen zeker en vast gevuld. Na het afruimen van ontbijttafel en opruimen van het huis klinkt al snel de geïmproviseerde schoolbel voor Gust en Julia. Ze werken om beurt zelfstandig of onder begeleiding aan een opdracht. Tijdens hun ochtendpauze voorzie ik man en kinderen van een stuk fruit of een kopje soep om daarna de toegestuurde e-mails van de verschillende leerkrachten te ontcijferen vanuit het Duits. Wanneer de kinderen door hun schoolwerk heen zijn, kijken ze dagelijks naar de Karrewiet aflevering van de avond ervoor en verdwijn ik in de keuken voor het bereiden van een warme maaltijd. Na het middageten kunnen we de keuken weer opruimen, een bakje troost voorzien en het knutselmateriaal voor de namiddagactiviteit verzamelen. Gust en Julia kijken steeds uit naar dat knutselmoment waarin we niet alleen onze creatieve kant laten zien (uhum) maar eigenlijk ook echt tijd maken voor een babbel, een lach of een bezorgdheid. Ik geniet zelf heel erg van die momentjes.

Jullie zien, heel erg spannend is ons leven momenteel niet maar ik denk dat het er bij jullie niet echt anders aan toe gaat. De momenten samen aan tafel waarbij we soms met 4 plat liggen van het lachen door één of ander ‘niet-altijd-hoog-niveau’ grapje, de knuffelmomentjes ’s morgens in bed waar tijdens schoolweken niet altijd tijd voor is, de babbels over het leven en zoveel andere zaken die ons bezighouden, de ongerustheid enerzijds over wat er ons nog te wachten staat en het besef dat deze periode toch onbetaalbare momenten teweeg brengt…die zorgen voor de ‘we-will-go-on’ ingesteldheid.

• 

Deze week hadden we een serieuze babbel. De babbel die we al enkele dagen zagen aankomen maar liefst niet hadden moeten voeren. Toen we in januari vertrokken richting Zwitserland hadden we voor de kinderen enkele ‘opsteekmomentjes’ vastgepind waar ze heel erg naar uit keken. Vooral voor Gust waren die toekomstplannen in de moeilijke momenten echte ‘houvastjes’. Nu moesten we hen vertellen dat we tijdens de paasvakantie niet naar België gaan en dat we dus op Pasen de familie niet zullen zien tijdens het jaarlijkse paaseierenraapmoment bij oma en opa. We zouden ook afspreken met onze lieve ‘Most-vriendjes’, we zouden een midweek naar Zeeland gaan met oma, opa, tante, nonkel en de 3 nichtjes en als hoogtepunt voor Gust zouden we op zaterdag 18 april afspreken met zijn 3 beste vrienden (die hij nog steeds ongelooflijk mist). Ook Julia zou die dag haar vriendinnetje zien.

Ergens was ik bang voor dit gesprek en zag ik er wat tegenop maar achteraf kan ik zeggen dat ik best trots ben op die niet-meer-zo-kleine-Couckjes van me. Ze waren teleurgesteld en hadden het uiteraard liever anders gezien maar ze begrijpen de situatie en weten dat we de beste beslissing namen en ergens niet veel keuze hebben.

•