Tips and tricks 63: Weekendje winterpret in Lauterbrunnen/Wengen (dag 1 – Lauterbrunnen)

In Lauterbrunnen/Wengen in het kanton Bern zijn we in het voorjaar van 2020 ons hartje al een beetje verloren toen we daar tijdens het Pinksterweekend, net na de volledige eerste lockdown, verbleven in hotel Edelweiss.

Lauterbrunnen, of de vallei van de 72 watervallen, heeft iets magisch. Een smalle vallei omgeven door machtige en krachtige bergen als de Mönch, Eiger en natuurlijk de Jungfrau. Vanuit Lauterbrunnen bereik je het autoloze sprookjesdorpje Wengen via een tandradtreintje.

Het was er ongelooflijk mooi in de lente tijdens het pinksterweekend, we keerden er kort daarna nog eens terug in de zomer met de familie en in het najaar konden we dan weer genieten van de herfstkleuren in het dal.

Ergens op één of andere brochure had ik de vallei van Lauterbrunnen, helemaal gehuld in witte sneeuw en eenvoud, gezien. En mijn persoonlijk bucket-list werd uitgebreid. Ik zou dit jaar Lauterbrunnen en Wengen bezoeken in de sneeuw.

Nog voor het volle wintertoerisme plukte ik er dit weekend uit. Hotel Edelweiss in Wengen en hotel Silberhorn in Lauterbrunnen leken volzet of misschien nog niet geopend want dit weekend openden ook de kabelliften en skipistes pas. Dus ging ik op zoek naar een ander hotel in de buurt. Ik zocht…en ik vond. Hotel Arenas Lauberhorn Wengen werd de uitverkorene. We waren deze zomer al eens in de Arenas keten in Arosa en waren toen heel erg aangenaam verrast. Want Zwitserse hotels zijn niet echt modern of culinair hoog aangeschreven. Wij zijn meestal blij dat het goed gelegen is, proper is en dat we er ‘iets’ (Schnitzel of kaasfondue) kunnen eten. Maar Arenas stak er toch ietwat boven uit. En, absoluut doorslaggevend, de twee Arenas hotels die we bezochten hebben een binnen en buitenzwembad/jacuzzi. Ik weet dat het voor Gust en Julia een mooie compromis is om na de wandelingen die wij uitkiezen nog even in het water te mogen plonzen. En stiekem vind ik dat zelf ook helemaal niet erg.

We vertrokken vrijdagavond na de yogales van Julia vanuit Thalwil. Om Lauterbrunnen te bereiken moet je de Brünigpas over. Het had vrijdag goed gesneeuwd en ook ’s avonds bleef het nog gezellig doorsneeuwen. Toen we de pas bijna bereikt hadden, werden we gestopt door de politie. De agente vroeg of we 4×4 aandrijving hadden. Helaas! Alle wagens die geen 4×4 aandrijving hadden werden verzocht op een plaatselijke parking te rijden en daar sneeuwkettingen op te leggen. Enkele agenten hielpen in volle sneeuw om de passanten te ondersteunen bij het opleggen van die sneeuwkettingen. Een gezellige Zwitserse politieman kwam onze kant op en begon wat onverstaanbaar te mompelen. ‘Kein 4×4, ai ai ai’. Hij probeerde Pieter uit te leggen dat het mét achterwielaandrijving en zelfs sneeuwkettingen bijzonder moeilijk zou worden. Hmmmm, in dergelijk avontuur hadden we in het donker aan de start van een gezellig familieweekend, geen zin.

Toen bleven er 2 opties over. Ofwel terugkeren naar Thalwil (snif snif) ofwel omkeren en rondrijden via Bern. De eerste optie was ongeveer 45 min. rijden, de tweede optie 2.30 uur rijden. Pieter leek eerder voorstander van optie 1 terwijl 3 paar puppyogen hem smekend richting optie 2 forceerden. En we deden het! We reden via Bern. Na een telefoontje naar het hotel uiteraard want op de boekingsbevestiging stond dat we konden inchecken tot 22 uur. Dat zouden we niet meer halen. En bij de baliemedewerker checkte ik ook nog even of het tanradtreintje naar Wengen toch nog zou rijden na 22 uur. Hij stelde me meteen gerust. Het treintje rijdt tot 02.40 uur van Lauterbrunnen naar Wengen en de deur van het hotel bleef geopend en de nachtmedewerker zou ons ontvangen. Oef!

02.40 uur werd het gelukkig niet maar het laatste stuk van Interlaken tot Lauterbrunnen was best nog wel spannend in verse, dikke sneeuw die op dat uur (het was toen rond 22.30 uur) niet meer geruimd werd. We kwamen rond 23 uur aan in Lauterbrunnen waar we de auto parkeerden in de grote overdekte parkeergarage nabij het station. En toen kwam weeral wat pech onze richting uit. Alle laadplaatsen voor elektrische wagens waren in gebruik en wij waren (na een serieuze rondtoer) aangekomen met amper nog 7% geladen batterij.

We besloten om de wagen met de 7% in de parkeergarage achter te laten en namen om 23.30 uur het treintje richting Wengen. 2 halfslapende kinderen en een paar valiezen werden naar boven gebracht. Gelukkig was het hotel geen 1 minuut stappen van het charmante stationnetje in Wengen. De nachtmedewerker gaf ons de kamerkaart en als een blok vielen we die nacht in slaap.

De volgende ochtend werden we gelukkig verwend met een lekker ontbijtje, waarna we op de kamer onze skibroek en skijas aantrokken om de winterpret te starten. Om de zorgen rond de auto van de baan te helpen, keerden we met het treintje terug naar Lauterbrunnen waar we gelukkig het laatste laadplekje konden bemachtigen. Oef, nog 3% batterij want ook bij het stilstaan in de koude verliest een elektrische wagen elektriciteit. Saved by the bel dus. Maar he, probleem opgelost en vanaf nu alleen nog genieten!

Aan de overkant van de parkeerplaats kan je de kabellift nemen van Lauterbrunnen naar Grütschalp van waar je een hele mooie panoramawandeling kan maken naar het andere autovrije dorpje, Mürren, aan de overkant van de vallei. Maar opnieuw geen geluk. Door lawinegevaar was de panoramaweg afgesloten voor wandelaars. De hevige sneeuw van de vrijdag en de voorbije nacht zorgden in de hele omgeving voor lawinegevaar.

Maar we bleven niet bij de pakken sneeuw (thi) zitten en ik had gelukkig nog een ander alternatief in gedachten. Een voorbereid vrouw enzo… Voor deze winterwandeling hadden we zelfs geen kabellift nodig. We stapten van Lauterbrunnen station door de vallei naar Stechelberg (waar de kabellift naar Mürren vertrekt). De wandeling is 8 kilometer lang en er zijn amper hoogteverschillen. Eerst loop je een stukje door Lauterbrunnen zelf, daarna op een wandelpad langs enkele charmante boerderijtjes en vakantiehuisjes en tenslotte langs de rivier doorheen het bos. 3 totaal verschillende ervaringen op 1 wandeling.

Onderweg kwamen we een hellende weide tegen waar we met onze pannenkoeksleetjes een uurtje gegleden en gerold hebben. Dikke pret voor jong en oud 🙂

In Stechelberg, aan het dalstation, namen we de bus terug naar Lauterbrunnen station. Fijn om het witte stilleven nu nog eens van op de bus te kunnen bewonderen. En de zon kwam op het einde van de wandeling ook heerlijk tussen de wolken piepen. Zalig!

Vanuit Lauterbrunnen namen we opnieuw het treintje naar Wengen waar we bij aankomst in het hotel al snel in zwembroek/bikini en kamerjas sprongen om het wellness gedeelte van het hotel te ontdekken. 1 binnenbad, 1 stilteruimte waar je aan de grote raampartijen met een theetje (aangeboden door het hotel) kan genieten van het prachtige uitzicht, een sauna, een Turks stoombad en…een buiten jacuzzi met fenomenaal zicht. We probeerden alles uit alleen kwamen we erachter dat de buiten jacuzzi vanaf 16 uur enkel op reservatie te gebruiken was. Jammer maar we waren al heel blij met alles wat wel kon uiteraard.

Moe van het wandelen, glijden, sneeuwballen gooien en zwemmen kleedden we ons om, om daarna in de houten winterchalet (in de tuin van het hotel opgezet tijdens de wintermaanden) te genieten van een echte Zwitserse Käsefondue. De ober was uiterst vriendelijk en toen wij om 21 uur nog als enige gasten overbleven in de chalet ging hij zelfs uitgebreid met ons aan de praat en kregen we nog allerlei tips voor onze volgende dag in Wengen. Deze man verdient een pluim!

Ik moet jullie niet vertellen, dat het na een korte nacht op vrijdag en een avontuurlijke dag op zaterdag, niet lang duurde voor we alle 4 in slaap vielen. Alleen gingen Pieter en ik (Gust en Julia gingen reeds naar de kamer) nog heel even een korte avondwandeling maken in Wengen dorp om de gezellige sfeer van lichtjes en houten chalets op te snuiven. En misschien ook om de käsefondue en afsluitende schnaps te laten zakken 😉