Op de tweede dag van ons weekendje Lauterbrunnen/Wengen mochten we opnieuw genieten van een heerlijk ontbijt in het hotel. De meeste hotelgasten verlieten het hotel na het ontbijt gepakt met skilatten en/of snowboard. Wij bleven nog wat hangen en besloten het wellness gedeelte voor het uitchecken nog eens te gaan verkennen. En wat een geluk! We hadden het zwembad, sauna, Turks stoombad, de rustruimte… maar vooral ook de buitenjacuzzi voor ons helemaal alleen. Skiërs vertrekken vroeg en gaan na een dagje skiën nog wat genieten in de relaxruimte maar wij als winterwandelaars waren heel blij dat we de rollen hadden omgekeerd.
Rond de middag checkten we uit, lieten we de valiezen in de daarvoor speciaal voorziene ruimte van het hotel en liepen we richting station Wengen. Deze keer niet het treintje naar beneden naar Lauterbrunnen maar naar boven, richting eindstation Kleine Scheidegg. Van daaruit vertrekt het tandradtreintje richting Jungfrau (die bezochten we vorig jaar na onze wandeling Männlichen – Kleine Scheidegg). Het uitzicht is er ongelooflijk. Alleen was het uitzicht voor ons deze keer helemaal anders. Dat kwam niet alleen door het witte poeder maar door de eindeloze skipistes en skiërs die er kriskras door elkaar bleken te lopen. Voor ons te druk en te toeristisch. Persoonlijk zoeken we liever de stilte en de pure natuur op.
De man van de winterchalet had ons aangeraden om de winterwandeling van Kleine Scheidegg naar Wengen te doen. De Fox run is een pad voor zowel wandelaars als sleeërs. Het eerste stukje van Kleine Scheidegg naar Wengernalp was het drukste omdat je daar het wandelpad niet alleen deelt met de sleeërs maar ook nog met de blauwe piste voor de skiërs. Dus even opletten daar.
Vanaf Wengernalp verlaten de skiërs het wandelpad en was de trip voor ons helemaal perfect. Gust en Julia gleden de helft van de tijd op de pannenkoeksleetjes naar beneden terwijl Pieter en ik genoten van het landschap.
Een volgende keer zouden we misschien wel houten sleetjes huren (mogelijk in Wengen of Kleine Scheidegg) en met de hele familie naar beneden glijden. Absoluut een aanrader.
En wie kwamen we onderweg tegen op zijn houten slee? Inderdaad, de man van het hotel die ons deze wandeling had aangeraden. Tussen 2 shiften door kwam hij even genieten van bergen, sneeuw en glijden. Super!
De wandeling zelf was een goeie 6 km doorheen weiden (uiteraard helemaal wit nu) en bossen (prachtig om de dennenbomen met hun wit jasje te kunnen bewonderen).
Het laatste stukje van de wandeling gaat langs de charmante huisjes van Wengen om uiteindelijk terug te eindigen in Wengen dorp, aan het station.
Wij gingen in het hotel onze bagage oppikken en konden met een klein spurtje nog net de volgende trein naar beneden, naar Lauterbrunnen halen. Ticket voor de parking betalen en hup, terug richting Thalwil. Deze keer gelukkig wel door een sneeuwvrije Brünigpass! Batterijen weer heerlijk opgeladen…
Tiny in de bergen 