Een zonnige maar koude winterdag, een gekuist huis, gevouwen was, een volle koelkast en zin in wat me-time waren de ingrediënten voor mijn uitstap van vandaag.
2 jaar wonen we in Thalwil, Zwitserland en vandaag pas deed ik deze ontdekking (thanks hubbymans voor de tip). Trots dat ik het ergens toch zelf uitprobeerde. Ik hou enorm van wandelingen langs het water. En al zeker als er op dat water (en mijn snoet!) een zonnetje schijnt dat een zee of meer doet schitteren als een diamant.
Als kind ben ik heel vaak met mijn ouders naar zee geweest, Nieuwpoort aan de Belgische kust. Later ging ik er met Pieter en wanneer de kinderen geboren werden, kregen ook zij ‘tzèètje’ heel regelmatig te zien. Ik kan enorm genieten van een wandeling op het harde strand, met de voetjes in het water en de zon op mijn snoet. Of een wandeling van Nieuwpoort bad naar Nieuwpoort stad langs de havengeul en dus langs het water vol pareltjes weerkaatsend in de zon.
Maar Thalwil dus… Bij ons in de gemeente Thalwil kan je ook langs het water wandelen alleen staan er soms ook huizen of gebouwen aan de waterkant waardoor je een beetje zigzaggend tussen meer en straat (de Seestrasse, thi) wandelt. Ik probeer regelmatig te gaan wandelen en ken zo al een beetje ‘mijn’ plekjes maar het liefst zou ik kilometers aan één stuk onafgebroken langs het meer kunnen wandelen. Beetje verwend nest, niet 😉
Tot Pieter me gisteren, toen ik tijdens onze middagwandeling langs het meer in Thalwil weer aan het mopperen was dat ik liever dichter bij het water zou wandelen, een tip gaf. ‘Waarom neem je niet de trein naar Wollishofen (een drietal stations verder dan Thalwil richting Zürich of zo’n 10 minuutjes sporen) en volgens mij kan je vanaf daar langs het water tot aan de kop van het meer en zelfs de andere kant wandelen.’
Het zonnetje kon mij niet tegenhouden vanmiddag en toen de kinderen weer naar school vertrokken na de lunch trok ook ik mijn jas aan om richting station te wandelen. We wonen gelukkig slechts 5 min. van het station (wel een serieus klimmetje) en de treinen rijden hier heel frequent. Ik check zelfs maar boven aan het station op de SBB app welke trein ik ga nemen. Die van 13.14 uur of die van 13.21 uur? Sprintje of niet?
In Wollishofen stap je via een ondergrondse tunnel onder de Seestrasse door en kom je meteen aan de waterkant van de straat uit. Ideaal en veilig! Die Zwitsers toch… Ik wandelde een stukje terug langs de Seestrasse richting Thalwil maar dat had een goede reden. Er is een soort loopbrug van enkele honderden meters lang tussen Wollishofen en Enge waar ik stiekem op wilde wandelen. Je kan ook meteen naar het water wandelen als je na de ondergrondse doorgang een 50-tal meter richting Zürich wandelt. Maar ik raad de loopbrug zeker aan, toch bij de start van je wandeling. Bij het terugkeren nam ik de kortste weg terug naar het station.
Je wandelt dus even weg van Zürich (nog heel even langs de Seestrasse) tot aan het GZ (Gemeinschaftszentrum) Wollishofen en daar bereik je in het park de start van de loopbrug. Het heeft wel iets en de brug is verrassend lang. Wanneer je het einde van de brug bereikt hebt, kom je in een ander stuk park met een eilandje in het water waar je een korte rondwandeling kan maken. Gezellig!
En vanaf dan ben je vertrokken langs de Seepromenade tot in Zürich. Nu genieten van water, bootjes, parkjes, bankjes, wandelaars, honden, spelende kindjes, ijsberen (geen witte wollige maar de menselijke variant, ja zelfs bij deze temperatuur, respect), zwanen, eenden, vogels… Een kleine noot: tijdens mijn wandeling liep ik door strandbad Mythenquai dat tijdens de winter vrij toegankelijk is. Ik denk dat je er in de zomermaanden omheen moet lopen of betalen om het strandbad te mogen betreden. Dat moet ik later nog eens verder uitpluizen. Oh, en ik moet Julia zeker een keertje meenemen naar dat strandbad want er staat een toren met springplanken op verschillende hoogtes
En zo liep ik nog even verder te genieten tot ik aan Zürich Bürkliplatz (of de kop van het meer) kwam. Je zou kunnen terugkeren en dan zal je alles samen zo’n 6 kilometer gewandeld hebben. Een andere optie is het meer verder volgen en aan de overkant langs het water wandelen (ook daar is een prachtige promenade) of je gaat vanaf Bürkliplatz de stad Zürich in. Ik moest nog wat boodschappen doen en dus kuierde ik door de Altstadt richting stadscentrum. Na mijn laatste boodschap was ik eigenlijk zo goed als bij het station maar het prachtige (maar koude) weer riep me toe om de wandeling in omgekeerde richting terug te maken. Heel even heb ik nog getwijfeld om aan Bürkliplatz de boot richting Thalwil te nemen. En dat was goed mogelijk geweest want toen ik checkte, merkte ik dat de laatste boot binnen 10 min. ging vertrekken. Maar ik wou genieten van het wandelen langs het water zoals ik had gedaan op doortocht.
En ja, met een stralende zon op de overkant van het meer werd het wel al iets frisser langs mijn kant maar een dikke sjaal en handschoenen brachten soelaas. In geen tijd bereikte ik het station van Wollishofen opnieuw (deze keer zonder de houten voetgangersbrug).
Deze wandeling ga ik vast en zeker herhalen en ik hoop deze ‘ontdekking’ heel snel met mijn huisgenoten te kunnen delen. Zalig!
Kleine tip of extra noot voor wie met de wagen gaat ipv de trein. Parkeren op de (verborgen) parking in de Forellenstrasse 9 Zürich).
Tiny in de bergen 