Na nog een nachtje op onze nogal beweeglijke luchtmatras (wanneer Pieter zich omdraaide waande ik mij op een achtbaan ergens in één of ander pretpark) werd ik om 7 uur wakker. Ik liep naar de keuken van waaruit ik ’s morgens heel graag kijk naar de aanmerende boten.
Maar in plaats van een boot zag ik een volgeladen vrachtwagen op de parking naast de deur staan. Het was zover. D-day, moving day, hatelijkstedageverday, kaniknogontsnappenday,… Ik bereide me voor op een dag met jawel…weeral chaos in mijn huisje.
Een verhuislift werd geïnstalleerd en even later liepen er weer 4 spierbundels in ons huis rond.
Ik kreeg een heel fijn taakje (zeker ingefluisterd door Pieter zodat ik niet in de weg zou lopen met mijn whaaa en oei oei en ohnee…). Elke doos die boven kwam had een nummer en dat nummer mocht ik afvinken op een hoop documenten. Hoe fijn was het als ik een blad vol had. Precies de bingo die ik speelde toen ik klein was. Maar ondertussen vulde het huis zich met dozen en met bubbelpapier ingepakte dingen.
Er werd gesleurd, gezucht, gepuft en gevloekt. Gelukkig vond ik in 1 van de verhuisdozen het koffieapparaat en werd dat door zowel verhuizers als wijzelf heerlijk geapprecieerd. Lang leve koffie!
In de namiddag hadden we een afspraak in 2 scholen. Op 2 verschillende locaties zouden Gust en Julia een kleine test afleggen om hun kennis van het Duits (euhm) en algemene kennis in te schatten. In de school van Gust kregen we een rondleiding door 2 lieve juffen (zorgjuffen bleek achteraf). Ook de meester leerden we kennen en die stelde voor dat Gust meteen de dag erna (op woensdag) zou starten. Gust keek even bedenkelijk maar Pieter en ik waren er zeker van dat die snelle integratie net goed zou doen.
Julia haar test ging door in een andere school. Daar kregen we geen rondleiding en werd ze meteen voor de leeuwen geworpen. Direct lokaal binnen, test maken zonder mama en papa in de buurt, geen inleiding,… Ikzelf was wel een beetje zenuwachtig toen ze binnen was. Na een kwartiertje ging de deur terug open en kwam ze met bloedrode wangen maar een grote glimlach terug buiten. De juf wist ons te vertellen dat ze de test zou nakijken en afhankelijk van de resultaten zou zien naar welk leerjaar Julia zou gaan en ook naar welke school.
Naar welke school??? Gaat Julia dan niet sowieso mee naar de school waar Gust morgen zal starten? Kunnen we broer en zus in deze situatie uit elkaar halen? Ojee, kan ik terug?
Het enige wat we nu konden doen was afwachten en hopen op het beste.
Ondertussen geraakten huis en kasten wat gevuld en konden we die avond terug in ons eigen bed slapen. Zzzzzzzz!!!
Tiny in de bergen 