Vandaag was het zover…de eerste Zwitserse schooldag voor Gust.
Hij leek opmerkelijk kalm en protesteerde niet. Oh wat was ik benieuwd naar zijn reactie. Gelukkig is er op woensdag ook hier maar een halve dag school dus hij kon gewoon even gaan ‘proeven’.
We wandelden samen naar school (lees klommen). Na een minuut of 8 bereikten we Gust zijn school. Zonder aarzelen en vrij zeker liep hij de speelplaats op. Wij enkele stappen achter hem.
De leerlingen stonden op de speelplaats of voor de deur van het schoolgebouw te wachten. Geen juffen of meesters buiten te bespeuren. Geen gesloten omheining rond het gebouw. Toch wel even aanpassen in vergelijking met de Belgische scholen.
Toen de bel ging om 8.15 uur (de bel klinkt als een soort alarm) kwam de conciërge de deur openmaken en stormden alle kinderen naar binnen. De conciërge nam Gust even onder zijn hoede en toonde Gust de juiste klas. Eigenlijk zaten Gust zijn klasgenoten al in de klas want op woensdag starten ze om 7.30 uur (ja, echt, je leest het goed) met Engelse les. Ojee, moeten wij Gust elke woensdag zo vroeg uit bed krijgen???
Om 12 uur stond ik terug aan het schoolgebouw. Geen enkele andere ouder of grootouder te zien. De Zwitserse kinderen wandelen vanaf kleuterleeftijd zelfstandig van en naar school. Dat was hier duidelijk te zien. Gust kwam buiten samen met 2 andere jongens uit zijn klas en nam afscheid. Onderweg naar huis vertelde hij honderduit over zijn eerste schooldag en alles leek goed te zijn meegevallen.
Hij had Engels gepraat met zijn klasgenoten en in de klas kreeg hij een plaatsje naast James die vloeiend Engels spreekt. James wordt Gust zijn vertaler want we vermoeden dat Mr. Jud ( Gust zijn meester) niet echt Engels spreekt.
De maandag hadden we in Zürich een speelgoedwinkel bezocht. Zo’n echte speelgoedwinkel uit de Amerikaanse films. Zelfs als volwassene kan je hier uren doorbrengen en droom je zo weg.
Bij de Pokémon afdeling zagen we dat ze tijdens de maand januari op woensdagnamiddag Pokémon ruilbeurzen zouden houden. Gust wist meteen wat hij op woensdagnamiddag zou doen.
Aangezien Pieter nog volop bezig was om de kinderbedden in mekaar te steken (we kochten deze nieuw in Ikea en dus mochten de verhuizers deze niet in mekaar steken), moest ik wel met Gust alleen richting Zürich gaan.
Wij 2 samen namen de trein, die zoals voorspeld door Pieter, elke 10 minuten vertrekt vanuit Thalwil. De speelgoedwinkel ligt gelukkig recht tegenover het ‘hauptbahnhof’.
Gust heeft er zijn hartje opgehaald en communiceerde daar met jong en oud in het Engels. Ik heb meer dan 2 uur op ‘moeder-veilige’ afstand van Gust staan kijken (zonder internet want de Pokémon afdeling bevindt zich in de kelderverdieping waar ik geen bereik had 😮 )
Tevreden keerden we terug richting Thalwil al stopten we eerst nog in de schoenwinkel. Alle kinderen dragen hier in de klas slippers of ‘Hausschuhe’. Misschien nog geen zo’n slecht idee? Al vond Gust het toch wat gek in het begin want hij liet zijn slippers op donderdag toch nog veilig in zijn rugzak zitten 🙂
Ohja, en over integratie gesproken. Op donderdagavond kwam Gust thuis met zijn eerste huiswerk en zei hij langs zijn neus weg: ‘Ik heb ook nog een verjaardagsuitnodiging.’ Ik keek even bedenkelijk en even later toverde hij deze uitnodiging uit zijn boekentas. Hoe fijn en warm is dit zeg!
Tiny in de bergen 