Toen we onze beslissing aan vrienden en familie bekendmaakten, kregen we hopen goedbedoeld advies. Mensen vertelden mij vaak dat ik wel snel contacten zou leggen en dat dat belangrijk zou zijn.
Ik had voor mezelf eerst een ander doel vooropgesteld. Ik zou van ons huis een echte ‘thuis’ maken. In de voorbereidingsweken droomde ik dus af en toe weg en bedacht ik hoe ik de meubels wou plaatsen, waar de tuinmeubels best tot hun recht zouden komen, welke accessoires ik zou uitzetten en welke niet,…
De voorbije 2 weken was ik op dat vlak dus volledig in mijn sas. Kastje draaien, lampje hier, tafeltje binnen of toch beter buiten?
Helemaal mijn ding!
Sinds gisteren (na nog een grondige poetsbeurt) kan ik zeggen dat ik officieel ‘klaar’ ben met de inrichting van ons huis en dat het voor mij nu echt een thuis is. Zalig!
Vandaag werd dat gevoel nogmaals versterkt. Na schooltijd vanmiddag wachtte ik Gust en Julia op en vertrokken we met de trein richting Zürich centrum. We gingen eerst lunchen bij Pieter op het werk om daarna opnieuw richting Franz Carl Weber te gaan om Pokémonkaarten te ruilen.
Het was fijn om zo samen met de kindjes een uitstapje te maken en nog eens buiten ons dorp Thalwil te komen. We genoten alledrie. Maar in de ‘grote stad’ overviel mij al snel een gevoel van drukte, grijs, allerlei geuren door elkaar, veel mensen,…
Stiekem verlangde ik terug naar ‘thuis’, naar mijn ingericht huisje in Thalwil. Ik kan echt zeggen dat ik hier tot rust kom. En dat is pas een fijn gevoel.
Rond 16 uur keerden we met de trein terug naar huis. Alledrie voldaan en blij.
En om het thuisgevoel nog wat te versterken: vanavond homemade pannenkoeken op het menu!
Tiny in de bergen 