Sinds 11 mei zijn de scholen, winkels, restaurants, hotels,…in Zwitserland terug open. Wel onder voorwaarden uiteraard maar er kan weer een beetje buitenshuis genoten worden.
Tijdens het Hemelvaart weekend zou mijn familie langskomen voor een heerlijk weekendje samen. Covid dwarsboomde die plannen echter opnieuw en zo staat de teller op 5 maanden zonder familiebezoekjes, snif.
Toch hadden we geen zin om bij de pakken te blijven zitten en het mooie, lange weekend zomaar te laten voorbij gaan. We staan te popelen om nog zoveel moois van Zwitserland te ontdekken aangezien we midden in de winter verhuisden en Covid stokken in de wielen stak.
We beslisten het erop te wagen en last minute een weekendje Graubünden te boeken. Via een collega van Pieter vernamen we dat je daar prachtige bergwandelingen kan maken in de Zwitserse Alpen.
Al snel vonden we een familiehotelletje in Zernez, aan de voet van het Nationaal Park van waaruit heel wat mooie wandelingen vertrekken.
Donderdag 21 mei zijn we ’s morgens na het ontbijt vertrokken. We hadden een rit van een goeie 2 uur voor de boeg met een ritje op de autotrein in Vereina. Daar beleefden we alweer een ‘Couckeavontuur’. Voor ons op de trein stond een Volkswagen Camper busje. Ik was volop aan Gust en Julia aan het vertellen dat ze die Camper kunnen ombouwen tot een soort tent/kampeerwagen toen Pieter zei: ‘Stel je voor dat die zo plots stilvalt op de trein.’ Tot we 5 minuten later terug mochten vertrekken om van de trein te rijden. ‘Prrrt, prrrrt, prrrrt,…’, en toen niks meer. Het busje bleek een platte batterij te hebben. Help, hoe kon Pieter dit zo voorspellen? ‘En nu?’ dachten we alle 4 tegelijk. Achter ons zagen we al wat ongeduldige chauffeurs heen en weer wiebelen in hun wagen. En toen kwam SuperPieter er aan. Hij kroop uit zijn eigen wagen want veel plaats was er niet tussen het portier van de wagen en de zijkant van de trein. Daarna snelde hij het koppeltje met de camper te hulp en begon de bestelwagen van de trein te duwen. De auto geraakte niet opnieuw aan de praat maar het busje geraakte wel een stuk verder van de trein. Even later schoten nog 2 mannen te hulp en kon Pieter terugkeren naar onze wagen. 1ste avontuur van de dag beleefd… op naar meer!
In Zernez aangekomen zijn we meteen naar het bezoekerscentrum van het Nationaal Park gereden om wat uitleg en mogelijke wandelingen te bekomen. Ofwel is de Zwitserse dame aan de balie nog nooit in het immens grote Nationale Park geweest ofwel wandelt ze er elke dag maar haar uitleg was kort, onduidelijk en bleek ons niet zo heel erg veel op weg te helpen. Dan maar zelf de kaart van het park wat bestuderen en hup, we waren vertrokken.
Wandeling 1: Champlönch
Een wandeling die start met een stevige klim (200 meter) maar eens boven vooral plat en uitgestrekt blijkt te zijn. We wandelen naar een open plek waar we normaal Marmotten moeten treffen maar we vonden alleen hun kleine zwarte drolletjes… hmmm. Ikzelf ben behoorlijk onder de indruk van het zicht want buiten mijn CM-kamp met de 14-jarigen in Schwarsee zag ik de bergen nooit van zo dichtbij.
De wandeling eindigt bij hotel Il Fuorn waar je even kan verpozen met een ijsje of een drankje en de kinderen zich kunnen uitleven op de speeltuin. Na nog een blitzbezoek aan St-Moritz kwamen we moe maar heel tevreden aan bij hotel Spöl in Zernez.
Hotel Il Fuorn 
Hotel Spöl 
Hotel Spöl
Wandeling 2: Valun Chafuol
Mijn kuiten zullen het geweten hebben! Prachtige, magnifieke wandeling met verschillende watervallen, prachtige vergezichten, adembenemende natuur maar ook heel wat klimmetjes (vooral de eindklim wat een beetje moordend en het feit dat we onze bus niet wilden missen was uiteraard een stressfactor). Maar het was puur genieten. Nu en dan elkaar helpen bij het oversteken van een kabbelend riviertje, een goeie wandelstok uitkiezen en die wat aanscherpen met papa’s zakmes, picknicken aan een stromende rivier, verwonderd zijn en een echte slang ontdekken beneden aan een brugje… echt helemaal top!
Dag 3: Roadtrip Flüelapass + bezoek Davos
Om de beentjes na de klim van gisteren een beetje te sparen besluiten we vandaag een roadtrip te ondernemen doorheen de Flüelapass naar het hoogst gelegen dorpje in Zwitserland, Davos (ook gekend van het jaarlijkse World Economic Forum en een populair skigebied).
Ik moet eerlijk bekennen dat dit voor mij de absolute topper van de 4-daagse was al hadden de andere dagen ook prachtige momenten en uitzichten. Maar de besneeuwde bergtoppen en de ruwheid van de natuur had ik nooit eerder gezien. Het hoogtepunt van de rit was letterlijk en figuurlijk de stop aan een hotel midden in de Flüelapass waar we in de zon konden genieten van een sneeuwlandschap (en een lekkere muntthee). Super!
De roadtrip eindigde in Davos waar we een hele mooie wandeling langs Davosersee maakten en het welbekende congresscentrum bezochten. Ideaal om de beentjes wat verder te trainen op het gemak. De terugweg door de Flüelapass was een beetje avontuurlijker dan de doorrit aangezien het weer plots omsloeg en er regen en mist kwam opzetten. We waren allemaal heel blij om ons hotel terug te zien en te kunnen genieten van een heerlijk avondmaal.
Wandeling 4: Val Trupchun – Varusch
Na een laatste ontbijtje en het inpakken van de reistassen vertrokken we voor onze laatste wandeling van het weekend. Via de hoteluitbater kregen we de tip om een wandeling te maken in Val Trupchun. We wandelden tot berghut Varusch die ideaal gelegen is. Een traditionele berghut met een prachtig uitzicht, een leuk terras en een speelweide voor de kinderen waar je op de koop toe ook nog eens typisch Zwitserse gerechtjes kan verorberen. Ideaal om onze vierdaagse mijmerend af te sluiten. We genieten van een nudelsuppe met een soort kaasbroodje en een bordje spek met eieren. Voor we terugwandelen richting parking vleien we ons neer langs het water waar Gust en Julia de tijd van hun leven beleefden en hun eigen ‘Coucke en zoon/dochter steenfabriek’ oprichten. Ondertussen kunnen Pieter en ik voorzichtig de ogen even sluiten en genieten van het zonnetje en de spelende kinderen. Het was echt een heerlijke tijd hier in Graubünden. We zijn het met zijn vieren unaniem eens: ‘We komen zeker nog terug!’
Tiny in de bergen 