Juhui, mir gönd uf d’Schuelreis!

Zwitsers voor: Joehoe, we gaan op schoolreis!

• 

Vorige week mochten we na school een kei enthousiaste Julia thuis verwelkomen. ‘Mama, papa, we gaan op schoolreis, woehoe!!!’

Nog nooit eerder hadden we haar zo enthousiast en zenuwachtig gezien. ‘Jullie kijken toch zeker op de brief wat ik allemaal moet meebrengen he! En we mogen worstjes meenemen…oh en marshmallows…en de meester gaat een vuurtje maken…misschien brengt hij zijn gitaar wel mee, hmmm…en we gaan pootjebaden in de Sihlrivier…’

Ons anders eerder ingetogen en stil meisje leek wel een spraakwaterval. Bij het beeld van Herr Vuillemin met zijn gitaar aan het kampvuur zagen wij meteen nonkel Bob beelden voor ons. Zalig!

• 

Gisteren trok ik samen met Julia naar de plaatselijke supermarkt. Niks zo leuk natuurlijk als je eigen picknick te mogen samenstellen. Sappige watermeloen, zachte sandwich, een koeltasje met fris water en 2 knackworsten voor op het vuur en zeker niet te vergeten enkele marshmallows in een potje met bijhorende houten stokjes netjes in een handdoek gerold. ‘Oh, en vergeet de Znüni niet mama.’ Als Znüni (snack) kiest miss enthousiast typische Zwitserse crackers met kaas.

Zoals wel vaker aan de vooravond van spannende avonturen kruipt Julia in ‘het grote bed’ en valt ze gelukkig al snel in slaap. Half slapend mompelt ze nog: ‘Mama, wek je me morgen precies om 6.50 uur, dan heb ik zeker genoeg tijd om me klaar te maken.’

Ook al had ik me vanmorgen graag nog eens omgedraaid, toch volgde ik stipt de aanwijzigen van dochterlief en wekte ik haar zachtjes én precies op tijd. De slapende oogjes schoten open, ze sprong uit haar stapelbed en maakte zich klaar. Het ontbijt ging er maar half in wegens ‘ik voel een beetje kriebels in de buik’. Zonnecrème, tekenspray, wandelschoenen goed dichtgeknoopt en op het allerlaatste moment de picknick uit de koelkast halen. Ze was er meer dan klaar voor.

Pieter en ik wandelden vandaag mee met haar naar school. Een dartele berggeit leidde ons voor. ‘We zullen toch wel op tijd zijn he, mama en papa, want de bus vertrekt om 8. 25 uur’. En je gelooft het nooit maar de Zwitserse stiptheid is hier toch bangelijk. De Thalwiler Taxi arriveerde om 8.15 uur en om 8.25 uur vertrok het busje gevuld met 22 blije 3de klassers, de juf en meester richting Sihlwald.

Geen geruzie, geen afspraakjes vooraf en niemand die moeilijk doet. Dat was bij de schoolreizen in haar Belgische klasje wel anders. Daar werd dagen vooraf al beslist wie wel of niet bij wie mocht zitten en hoe ze zich tijdens de dag in groepjes zouden verdelen. Dat was voor Julia steeds een enorme stressfactor waardoor uitstapjes zeker geen topdagen waren. Fijn om te zien hoe die Zwitsers hier ook heel erg chill mee omgaan.

Geniet maar lekker vandaag lieve meid! Het weer zit jullie alvast mee.

Na een toch wel spannend schooljaar is dit momentje je zo gegund.