Ihr neuer Führerausweis

Wanneer je naar Zwitserland verhuist, dien je je rijbewijs binnen het jaar te vervangen door een Zwitsers ‘Führerausweis’.  Indien je dat niet doet, moet je je theoretisch en praktisch rijexamen hier opnieuw doen.

Door Corona hadden we dit stukje papierwerk een beetje uitgesteld maar anderzijds voelden we de hete adem ook wat in onze nek.  Ik ga echt niet in een ander land mijn examens opnieuw gaan doen.

Ik kan me nog zo de sfeer van 22 jaar geleden herinneren.  Ik kreeg van mijn ouders de kans om zowel theoretische als praktische rijlessen te volgen.  Het full-option pakket.  Daar ben ik ze uiteraard dankbaar voor.  Of was het omdat ons vader het niet zag zitten om met ons de baan op te gaan…hmmm?  Ik was helemaal voorbereid, had alles onder de knie en kreeg zelfs nog wat extra tips via een nonkel die rij-instructeur was.  Tot ik aankwam in Tielt.  Versteven van de angst en de stress stapte ik in die auto.  Mijn voet stond te trillen boven het gaspedaal.  Ik kon niet meer nadenken en vooral niet meer rijden.  Teleurgesteld keerde ik bibberend terug naar de auto waar mijn moeder ook ietwat zenuwachtig zat te wachten op mij.  ‘Het is niet gelukt, ik kon het niet, ik kon mijn benen niet meer bewegen.’, vertelde ik haar teleurgesteld.  Enkele weken later probeerde ik het opnieuw met een anti-stress tabletje gekocht door mijn moeder in de plaatselijke apotheek.  Placebo of niet, het werkte en met glans slaagde ik in 1 keer (of 2 keer om helemaal correct te zijn) in mijn rijexamen.  Een groot pak van mijn hart (en dat van mijn ouders 😉 )

• 

En dus liep ik sinds 1998 met een roze papiertje op zak rond.  Altijd te groot of te onhandig om in je geldbeugel te passen dat ding.  Tot donderdag… dan heb ik afscheid genomen van mijn roze vodje dat ik achterliet bij de ambtenaar.  De foto was al lang niet meer up-to-date en bij een politiecontrole zouden ze me wellicht toch niet meer herkennen.

Om een Zwitsers rijbewijs te bekomen dien je volgende zaken in orde te hebben:

• Je gaat met een document naar de opticien (kan een plaatselijke brillenwinkel zijn in je dorp) waar je voor 10CHF een oogtest ondergaat.  Ik deed de test met en zonder bril maar werd door de vriendelijke dame toch verzocht om enkel te rijden MET bril.  Pieter zijn ogen zijn er gelukkig nog beter aan toe.
• Daarna ga je naar het ‘Strassenverkehrsamt’ waar je terecht kan voor rijbewijzen, rijexamens, ophalen van Zwitserse nummerplaten (wat we trouwens ook nog moeten in orde krijgen al moeten we hiervoor eerst de auto nog registreren aan de douane).  In de begeleidende brief van het ‘Strassenverkehrsamt’ staat dat je naast het document van de opticien ook nog een pasfoto nodig hebt voor je nieuwe rijbewijs (dat gelukkig geen roze vodje meer is maar een bankkaartmodel).  En daar begon het hele avontuur.

Nadat Pieter en ik vlotjes binnen en buiten geraakten bij de opticien hier in Thalwil (Fielmann – Ihr Optiker in Thalwil, Gotthardstrasse 16b), wandelden we richting het station waar je zo’n pasfotocabine kan vinden.  Nog nooit eerder liet ik pasfoto’s maken in zo’n kabine.  Voor 10 CHF zou ik er vanaf zijn.  Eheu…  Ik ging zitten op het stoeltje (dat veel te hoog stond omdat waarschijnlijk voor mij een kind een pasfoto nam) en begon alle Duitse omschrijvingen en richtlijnen te lezen.  Een kader gaf aan waar ik mijn hoofd moest houden, naast het kader stonden 2 ogen.  ‘Hoe kunnen mijn ogen nu naast het kader passen als mijn hoofd in het kader moet passen?’, bedacht ik nog.  Wanneer ik eindelijk goed gepositioneerd was, verscheen er: ‘Sitzen Sie still, bewegen Sie sich nicht und drücken Sie den grünen Druckknopf!’  Opnieuw voelde ik dezelfde rillingen over mijn lijf lopen als toen 22 jaar geleden bij het praktische rijexamen.  Alleen had ik deze keer geen anti-stress pilletjes bij de hand.  Ik drukte…met de ogen goed en wijd opengesperd om zeker niet met gesloten ogen op de foto te staan.  Het resultaat is er ook naar….

• 

Pieter en ikzelf lagen voor het station bijna een halfuur in een deuk. De tranen rolden over onze wangen en we konden met moeite nog op onze benen blijven staan.

Even later vonden we de moed om te vertrekken richting ‘Strassenverkehrsamt’.  Ik durfde de foto nauwelijks af te geven aan de vriendelijke en correcte ambtenaar.  Ik moet je niet vertellen hoe zijn gezicht er uit zag toen hij mijn foto bekeek.  Hij durfde alleen maar beleefd vragen: Hast du einen Geist gesehen?  Pieter en ik opnieuw plat van het lachen.  En daarna liep de vriendelijke heer richting kopieapparaat waar hij enkele collega’s trof.  Met z’n viertjes stonden ze gezellig te keuvelen en te lachen.  Zou hij mijn foto getoond hebben, die gluiperd?  Pieter kon zich zo voorstellen dat ze na ons vertrek de foto in groot formaat aan de ingang zouden uithangen.

Maar het moet gezegd worden.  We waren opnieuw getuige van de Zwitserse vlotheid.  Donderdagochtend formulieren en pasfoto binnen gebracht en maandagmiddag zat het nieuwe rijbewijs al keurig in de brievenbus.  Gratis en voor niks!

En ik… ik ben lekker trots op mijn Zwitsers Führerausweis met…laat ons zeggen…een ietwat speciale foto.  Tadaa: