Safety first

We hadden ons voor de verhuis al laten vertellen dat Zwitserland een veilig land is. Dat je bij wijze van spreken je geldbeugel kan kwijtraken en dat die een paar uur later nog netjes en gevuld (niet onbelangrijk) op dezelfde plaats op je zal liggen wachten.

Onze geldbeugel raakten we gelukkig niet kwijt maar gisteren kwam ik tot de vaststelling dat we wellicht ons duikmasker, Julia haar verjaardagscadeau in mei, waren kwijtgespeeld.

Gust, Julia en ikzelf brachten naar goede gewoonte een mooie zomerse namiddag door aan de strandbadi. Achter ons op de grasweide zit een mama met 2 zoontjes. Plots verschijnen die jongens met exact hetzelfde duikmasker als dat van ons. Ik zag hier nog nooit exact hetzelfde exemplaar dus had ik de reflex om even in onze zwemtas te piepen. Helaas, geen duikmasker te vinden. Ik sprak er Gust en Julia even over aan maar omdat het niet in ons zit om meteen mensen te verdenken, zijn we er alledrie quasi zeker van dat het masker wel thuis bij de zwemspullen zal liggen.

Eens thuis controleer ik toch vrijwel meteen of dat effectief zo is. Nergens in en rond het huis is het masker te bespeuren en als toppunt komen we er achter dat zelfs de mini surfplank is verdwenen. Die kreeg Gust vorig jaar als verjaardagscadeau van 1 van zijn musketiervrienden. We begrepen er niks meer van. En de angsthaas in mezelf vertikte het om terug te gaan naar de badi en die dame met zoontjes even doodleuk te vragen of het masker weldegelijk van hen was.

Ik voelde mij de hele avond niet goed bij het idee dat we 2 spullen kwijt raakten. Ik, miss controlefreak, die altijd dubbel check wanneer we ergens vertrekken. We overliepen even wanneer we beide zaken voor het laatst hadden gebruikt of meegenomen naar de badi. We kwamen tot de conclusie dat we exact een week geleden daar waren met de nichtjes. Zou het…? Toch probeerde ik het jammerlijke voorval naast me neer te leggen want er zijn natuurlijk ergere zaken in het leven.

Vandaag besloten we bij deze warme temperaturen terug wat te gaan verfrissen bij de badi. Gust en Julia plonsden naar lieve lust en menig bommetje werd in het water ontploft. Ik maakte vandaag zelfs een sprong van het vlot op aanvraag van dochterlief (die de mama naast ons cool vond omdat zij wel spontaan sprong…grrr). Toen we even later gingen opdrogen aan de graskant zagen we een klein ventje, hij moet een jaar of 2 geweest zijn, rondlopen met opnieuw datzelfde masker. Zijn mama wees hem er vriendelijk en kordaat op dat dat niet hun masker was en dat dat van hen op hun handdoek lag. De mama wees naar een tuinhokje en maande de kleine ‘dief’ aan om het masker daar terug te brengen.

De Sherlock Holmes in mij schoot meteen in actie. Ik stuurde Julia er achter aan om even te checken wat daar precies te vinden was. En jullie geloven het nooit maar precies na 1 week lagen daar ons duikmasker EN de surfplank netjes op ons te wachten. Het berghok bleek een soort ‘verloren voorwerpen’ plaats te zijn waar mensen tijdens hun bezoek aan de badi ook strandspullen kunnen lenen. Dat verklaart misschien de 2 jongens van de dag ervoor met het masker.

Opgelucht en blij keerden we vandaag terug naar huis en zeg nu nog eens dat een Zwitser niet eerlijk is. Toch wel ferm onder de indruk van deze vaststelling.