Hier geen traditionele schoolstart op 1 september maar de schoolbel luidt dit jaar al op 17 augustus. 5 weken ‘Summerferien’ zijn voorbij gevlogen. En het waren weer fantastische weken waarin we heel wat beleefd hebben en waar we nog heel lang zullen van nagenieten.
Omdat ik weet dat Julia voor een schoolstart hypernerveus wordt en Gust eerder wat down bij de gedachte aan terug naar school gaan, besloten we nog een gezinsuitje te maken in eigen land. De ideale vakantieafsluiter.
Pieter is als 14-jarige met de mutualiteit naar Fiesch geweest en had toen op dagtocht een gletsjer bezocht. Maar het weer zat heel erg tegen waardoor ze de gletsjer zo goed als niet gezien hadden. Hij droomde er altijd van om dit nog eens over te doen dus boekten we een tripje richting Fiesch, gelegen in het kanton Wallis (in het Frans zegt men Valais). We besloten niet in Fiesch zelf te logeren maar vonden een charmant hotel in Fiescheralp ‘Fiescheralp is een klein dorp op 2212 meter hoogte, dat ligt in de gemeente Fiesch van het kanton Wallis in Zwitserland. Fiescheralp was vroeger vooral bekend als Kühboden’.
We vertrokken vrijdag met de bedoeling om nog voor 17.30 uur het kabelliftje in Fiesch, richting het autovrije en enkel met kabellift bereikbare bergdorpje Fiescheralp, te kunnen bereiken. Tijdens de daguren blijft het kabelliftje non-stop doorgaan maar ’s avonds is er een pauze en we waren graag toch voor het avondmaal in Fiescheralp aangekomen. De uren van het liftje kan je nakijken op de SBB-app.
De rit van Thalwil (Zürich) naar Fiesch duurt een goeie 2 uur. Op zich is de afstand niet zo groot maar je rijdt over de Gotthard pass wat een echte beleving is (tip: neem een reispilletje voor vertrek 🙂 ) en we moesten op de Furka autotrein. Om de stress in de auto achterwege te laten, koop je ofwel online een ticketje voor deze autotrein of je parkeert je wagen voor je aan de slagbomen komt om eerst in de ticketshop een ticketje te halen. Je kan GEEN ticket kopen aan de slagboom zelf zoals bij de meeste Franse payages. Ik kan als medepassagier getuigen van zweethandjes en een bonkend hart bij de chauffeur toen hij ontdekte dat dat niet werkte en de rij achter ons nogal lang was en achteruit rijden helemaal niet mogelijk was. We bedanken bij deze de kordate maar toch vriendelijke Zwitserse chauffeur achter ons die wist te vertellen dat we alsnog een ticket in de ticketshop konden kopen. Dankjewel ook aan alle wachtenden achter ons.
Uiteindelijk kwamen we rond 17 uur bij het dalstation in Fiesch (Furkastrasse Fiesch) aan. Wij vonden geen laadplaats voor elektrische wagens en moesten betalen met kleingeld (Zwitserse Franken) dus je kan je maar beter voorzien als je daar enkele dagen wil verblijven.
Gepakt met onze weekendtassen bereikten we heel vlot Fiescheralp. Meteen bij het uitstappen van de kabellift zagen we ons hotel liggen. Sukkelen met valiesjes of tassen is helemaal niet nodig.
De uitbaatster van het hotel is Zwitsers vriendelijk (er niet meer woorden aan vuil maken dan nodig maar wel alle nodige info verschaffen). We mochten eerst uitpakken voor we de administratieve zaken in orde brachten. Ik had vooraf al wat foto’s van het hotel bekeken met Julia. Ze had een kamer met een mezzanine gezien die ze wel zag zitten dus jullie kunnen haar blik wel voorstellen toen bleek dat we die kamer hadden gekregen.
Het uitzicht vanuit de kamer was meteen al schitterend en ik verheugde me op het wakker worden de volgende dag. Ze beloofden zaterdag ook prachtig weer dus dat zou vast wel goed komen.
We besloten die avond te eten in het hotel zelf. Terwijl mijn medereizigers voor de Schnitzel mit Pommes und Gemüse gingen, koos ik voor een ander typisch Zwitsers gerecht: Rösti.
Het wakker worden de volgende dag was inderdaad indrukwekkend. Terwijl manlief en kroost nog heerlijk lagen te snurken…euh slapen, bewonderde ik het prachtig uitzicht.
Ik had een mooie wandeling gevonden met als titel: Wandeling met pit van gletsjer naar water. Die wandeling zou zo’n 13 km lang zijn, we zouden 800 meter dalen en een kleine 200 meter stijgen. Dat leek me haalbaar voor ons gezin. Euheu!!! Het woordje PIT hadden we duidelijk onderschat. Ik moet er wel bij vertellen dat we een omleiding moesten maken omdat er een wegversperring was wegens gevaar. En wij beslisten zelf om tijdens de wandeling even een extra lusje bij te doen om zo dichter bij de gletsjer te komen. In totaal stapten we dus een 17 kilometer en wat ze er ook niet hadden bij verteld, is dat je die 800 meter daalt op stenen en rotsblokken.
De wandeling start door in Fiescheralp de kabellift te nemen naar Eggishorn. Eggishorn bevindt zich op 2893 meter hoogte. Vanuit Eggishorn kan je de grootste gletsjer van de alpen, de Aletsch Gletsjer, van zeer dichtbij bewonderen. Extra uitleg over de gletsjer op de foto hieronder:
Je voelt je toch wel even op ‘the top of the world’ wanneer je op de Eggishorn staat. De wandeling vertrekt van daaruit. Je daalt eerst de Eggishorn een stuk naar beneden om daarna terug te stijgen en langs de andere kant van de berg terecht te komen. Dan kom je bij de Märjelasee waar een Stube is waar je iets kan eten of drinken. Bij de Stube kan je beslissen om een stukje van de wandeling af te wijken om dichter bij de gletsjer te komen. Werkelijk tot aan de gletsjer zelf wandelen of dalen leek ons iets te gevaarlijk al waren er mensen die het deden. Na de gletsjer wandel je door de berg door middel van een 1 kilometer lange tunnel waar ze in de winter ook door skiën. Na de tunnel wandel je nog enkele kilometers op een beter begaanbaar pad tot je terug aan het hotel in Fiescheralp komt. Toch wel weer een gevarieerde wandeling maar de pit was de dag nadien heel goed voelbaar in bovenbenen en kuiten. Nog nooit zoveel pijn gehad na een wandeling.
De bergen op de achtergrond zijn de Jungfrau, Eiger en Mönch die we vanuit Wengen en Lauterbrünnen van de andere kant bezochten.
Bij aankomst in het hotel namen we allemaal een verfrissende douche en het enige wat we die avond nog presteerden, was wandelen tot hotel Alpina aan de overkant van ons hotel. Daar genoten we van een heerlijke kaasfondue (en pizza voor de kinderen).
Op zondag besloten we, wegens teveel spierpijn, om geen wandelingen met pit meer te maken ;-). We checkten uit bij het hotel, namen de kabellift terug naar Fiesch, waar onze auto geparkeerd stond, en reden 2 dorpjes verder naar Mörel. Daar namen we een kabellift naar Riederalp (een gezellig bergdorpje zoals Fiescharalp waar iets meer te beleven valt) om daarna nog een zetelliftje te nemen naar Hohfluh op 2211 meter. Daar kan je de gletsjer vanuit een iets andere hoek bewonderen en heb je meer kans om de Matterhorn (de berg van de Toblerone chocolade) te kunnen zien. Op zaterdag hingen er boven de Matterhorn steeds wolken maar op zondag kregen we hem heel kort eventjes te zien. We plannen in de toekomst zeker nog een bezoekje aan Zermat waar je de Matterhorn veel beter kan zien schitteren.
Op terugweg naar Thalwil, iets over Fiesch, zou een houten hangbrug zijn. Daar wou ik nog even stoppen. De brug die 280 meter lang is, loopt van Fürgangen tot Ernen over de Rhône. Ernen is een oud, Zwitsers dorpje waar je iets kan eten of drinken om daarna de brug terug te nemen naar de parkeerplaats (langs de hoofdweg zijn een 15-tal betalende parkeerplaatsen voorzien. Met een tunnel bereik je daarna de hangbrug). Mensen met hoogtevrees denken best 2x na om deze activiteit te ondernemen want de brug wiebelt behoorlijk wanneer je er over stapt.
Een weekendje in de omgeving van Fiesch is dus zeker de moeite waard en wij zijn blij dat we opnieuw enkele vlagjes konden prikken op onze Zwitserse kaart.
Tiny in de bergen 
Wat een prachtig weekend hadden jullie terug.
Geen woorden voor. Prachtige foto’s! Wat is Zwitserland toch mooi.
LikeLike