‘Ah mama, wist je al dat ik een presentatie moet geven op school over één of ander Zwitsers kanton?’ Waarop ik zei: ‘Ah nee Gust, vertel eens. Welk kanton heb jij?’ Zoonmans: ‘Wel euh, iedereen koos zijn favoriete kanton maar ik ken daar allemaal nog niet veel van dus ik nam het kanton dat overbleef, Nidwalden.’
Ok, Nidwalden it is. En dat het overbleef verwondert mij enigzins. Ik vind het een prachtig (klein) kanton aan de Vierwaldstattensee met zicht op Luzern en zijn mooie berg Pilatus (die trouwens in kanton Nidwalden ligt). Op de kaart hieronder zie je Nidwalden in centraal Zwitserland met de afkorting NW.
Nidwalden bevindt zich in het centrum van Zwitserland. In het noorden grenst het kanton aan het Vierwoudstrekenmeer, in alle andere richtingen wordt het omgeven door bergen. De Rotstöckli is met 2901 meter de hoogste berg.
Het kanton grenst aan de kantons van Luzern, Schwyz, Uri, Obwalden en Bern.
Maar je kan natuurlijk geen presentatie geven over een kanton als je er niet zelf geweest bent en gelukkig bevindt Gust zijn Kanton zich op amper 50 minuten rijden van Thalwil, Zürich. Ik zag mogelijkheden en besloot er een mooie daguitstap van te maken. Gust had op school al één en ander opgezocht over Nidwalden en moest in de tekenles de vlag na tekenen.
Ik zocht en vond dat de gemeente Stans de hoofdplaats is van het kanton en dat je naast het bezoeken van oa het gezellige dorpsplein, het vrouwenklooster St. Klara, de St. Peter en Paulkerk en de talloze kleine winkeltjes en koffiehuizen ook de kabellift kan nemen naar de Stanserhorn (1898m hoog). Dat leek me een mooie combinatie voor een dagje er op uit.
We parkeerden de wagen aan de parking nabij de kabellift en gingen als eerste Stans zelf verkennen. Op zaterdagochtend is er een traditionele ‘Wochenmarkt’ al was die nu wat triestiger dan wat ik had gelezen vooraf. Dat heeft misschien ook wel met Corona te maken natuurlijk.
Na het verkennen van het dorpje trokken we richting het ‘Talstation’ van de Stanserhorn. De dame aan het loket en de heer aan de ingang van het houten treintje waren uiterst vriendelijk. Zeker wanneer ze vernamen dat Gust een presentatie zou doen over ‘hun’ kanton. Hij kreeg flyers, stickers en snoepjes om uit te delen, een kaart van Stans,…
Eerst neem je een schattig houten treintje dat je naar Kälti op 710 meter hoogte brengt. Daarna stap je over op de cabrio kabellift. Deze cabrio kabellift is sinds 9 jaar in werking en uniek. Je kan zowel beneden in het overdekte deel zitten als boven in openlucht genieten van het prachtige uitzicht.
Wistjedatje: het houten treintje reed vroeger zelfs helemaal tot boven en dat al vanaf het jaar 1883.
Onderweg, in de cabriolift, hadden we het al gevoeld en werden mutsen en handschoenen bovengehaald. Het werd naarmate we stegen behoorlijk frisser met als hoogtepunt bij het uitstappen in Stanserhorn… sneeuw! Poederachtige, verse, witterdanwitte sneeuw halverwege oktober. Voor ons allen toch wel een unicum. De gezichtjes van Gust en Julia fleurden helemaal op. Ze hadden meteen zin in een sneeuwballengevecht (terwijl hubbymans met een kritische blik de ballen al om zijn oren zag vliegen).
We besloten de aangegeven rondwandeling te maken en genoten ondertussen van die eerste sneeuw die het hele landschap betoverende. Vergezichten waren deze keer door de wolken niet mogelijk maar voor een keertje vonden we dat niet zo erg.
Na de wandeling gingen we even verpozen in het panoramische restaurant. Lag het aan de grote pint of niet, maar toen ook Julia opmerkte dat het platform waarop onze tafel stond ronddraaide, begrepen we plots beter de gekozen naam voor het restaurant ‘Rondorama’.
De verleiding was ondertussen te groot geworden voor alle Couckjes, groot en klein, dus werd er met volle kracht gerold en gebouwd tot deze prachtige kanjer tevoorschijn kwam. En of ze trots waren!
Omdat de handen (wegens te natte handschoenen) nu toch wel koud kregen, besloten we de kabellift terug te nemen richting Stans. Deze kabellift rijdt trouwens om het halfuur en op vrijdag en zaterdag zelfs tot 23 uur omdat het panoramische restaurant dan candlelight diners aanbiedt.
Zomer of winter, deze uitstap valt zeker aan te raden. We beseften vandaag nog maar eens dat we op minder dan 1 uurtje rijden echt wel in de bergen en tijdens de koudere maanden ook in de sneeuw staan.
Gust neemt deze dag mee in gedachten en zal bij zijn presentatie zeker enkele persoonlijke anekdotes kunnen vertellen. We all love Nidwalden!
Tiny in de bergen 
Superleuk geschreven!
LikeLike