Vandaag gingen we voor het eerst op winterwandeling met de trein. De gebruikelijke chauffeur van dienst wou ook wel eens genieten van de mooie uitzichten onderweg (terwijl de vrouwelijke medepassagiers luidkeels ooh en aah roepen) en rijden in eventuele sneeuw is ook niet zo zijn ding. We dachten: let’s give it a try.
Op 58 minuten bereikten we onze bestemming (station Unterterzen = dalstation Flumserberg). We waren hier in januari 2020 al 2x om te skiën. Toen reden we met de wagen 45 minuten vanuit Thalwil naar de parking naast het dalstation. Daar bevinden zich ook 2 elektrische laadplaatsen. Vroeg komen is hier een verstandige beslissing.
Vandaag konden wij van aan het station via de ondergrondse oversteekplaats meteen de kassa’s van de kabellift bereiken. Voor ons gezin betaalden we CHF14 (met half-cards en juniorcards natuurlijk) om in Tannenboden te geraken. Het ritje met de kabellift is best al een ervaring. Aan de eerste stop blijf je gewoon zitten. De 2de stop is je eindbestemming Tannenboden.
Eens boven aangekomen ben je eerst wat overdonderd door de skiërs, zetelliftjes, Kinderland (waar kindjes leren skiën),… maar daar loop je gewoon doorheen. Al snel zie je het grote bord ‘Wanderweg’ (zie foto hieronder) dat je niet alleen naar de wandelingen maar ook naar de gezochte rust leidt. Vanaf daar volg je opnieuw de roze bordjes en roze paaltjes in de sneeuw. Wij wilden wandelen naar Seebenalp en terug (8 km in de sneeuw). De bordjes ‘Seebenalp’ vind je dan ook makkelijk terug.
De heenwandeling is een stevige klim van in totaal 340 meter hoogteverschil. Maar de schoonheid van de magnifieke bergtoppen, de besneeuwde dennenbomen en het diepe dal maken de klim absoluut de moeite waard.
De heenwandeling eindigt bij hotel en restaurant Seebenalp. Voor het hotel ligt een meer dat we eerst niet zagen omdat het helemaal toegevroren lag en bovendien bedekt met sneeuw. Het restaurant biedt momenteel door de coronamaatregelen een take away service aan waardoor de stevige klim toch werd beloond met een lekker drankje.
De terugweg wandelt een pak vlotter aangezien je de 328 meter terug daalt. Gust en Julia konden zo goed als de volledige terugweg glijden op hun pannenkoeksleetjes. Plezier en gelach verzekerd!
Na de daling met de kabelliftjes namen we de trein terug naar Thalwil. En onderweg zag ik 3 paar gelukkige, rode en gloeiende winterwangetjes.
Tiny in de bergen 