Naast Knabenschiessen (Knabenschiessen is een traditionele schietwedstrijd in Zürich, die elk jaar in het tweede weekend van september wordt gehouden. Het festival, voor het eerst officieel gehouden in 1889, is een van de oudste in Zwitserland en dateert uit de 17e eeuw. Wikipedia) houden ze er hier in kanton Zürich nog een andere feestdag op na nl. Sechseläuten (De Sechseläuten is een traditionele lentevakantie in de Zwitserse stad Zürich, gevierd in zijn huidige vorm, meestal op de 3e maandag van april, sinds het begin van de 20e eeuw. Wikipedia)
Knabenschiessen 
Sechseläuten
Terwijl ze tijdens de eerste feestdag dus niet met jongetjes schieten maar jongetjes laten schieten, wordt er tijdens de tweede feestdag een soort ontvlambare sneeuwpop in brand gestoken. Volgens de legende is het zomerweer afhankelijk van hoelang het duurt voor de Böög (sneeuwpop) ontploft.
Natuurlijk kunnen of konden beide feesten door Covid niet echt doorgaan maar gelukkig hebben de schoolgaande kinderen en de meeste werknemers uit kanton Zürich toch een halve of volledige dag vrijaf. Gust en Julia moeten dus maandag 19 april niet naar school en Pieter krijgt een halve dag vrij. Jullie kunnen het al raden, ik moest niet lang nadenken toen ik de rode stip in onze agenda zag blinken. Een weekendje weg misschien? YOLO, (aan de generatie 60+: You Only Live Once, want ik zag ons moederke haar wenkbrauwen al fronsen) dus waarom niet?
Ik bekeek onze landkaart van Zwitserland en bedacht dat we de lege plaatsjes op de kaart misschien maar eens moeten opvullen. In Kanton Uri, Solothurn, Neuchâtel en Genève zijn we nog niet geweest en de kantons Walais en Vaud bezochten we nog maar voor een klein stukje. Dus nog uitstapjes genoeg op de planning.
Het meer van Genève, daar waren we nog niet geweest (Het Meer van Genève, Frans: Lac Léman of Lac de Genève, Arpitaans: Lèman, is een groot meer op de grens tussen Zwitserland in het noorden en Frankrijk in het zuiden. Het heeft een oppervlakte van 584 km² en is maximaal 310 m diep. Wikipedia) Vanuit Zürich toch een goed 2,5 uur rijden dus voor een daguitstap minder geschikt. Via een bevriend Belgisch koppel hier kreeg ik de tip om de stad Lausanne zeker eens te bezoeken. Ok, het begon te kriebelen en het weekendje weg begon stilletjes aan vorm te krijgen.
Als uitvalsbasis koos ik de stad Lausanne (Lausanne, de hoofdstad van het Zwitserse kanton Vaud, ligt in het Franstalige deel van Zwitserland, aan het Meer van Genève. Het is de vierde grootste stad van Zwitserland. De stad ligt op 495 m hoogte, in een wijnstreek, en herbergt een van de mooiste gotische kerken van Zwitserland. Wikipedia.) Op zaterdagochtend vertrokken we al om 7.30 uur vanuit Thalwil. Ons ontbijtje, de avond voordien klaargemaakt door Gust en Julia, verorberden we onderweg in de auto. Om precies 10 uur stonden we geparkeerd in de ondergrondse parkeergarage aan het station van Lausanne. Van daaruit vertrok de stadswandeling die ik online terugvond. De wandeling van een 3-tal kilometer brengt je langs de mooiste bezienswaardigheden van het oude stadsgedeelte. Opgelet, kuiten vooraf beter insmeren want er wordt in Lausanne nogal geklommen. En alsof het klimmen alleen nog niet genoeg was, besloten we ook nog eens de toren van de prachtige kathedraal Notre-Dame te beklimmen. Mijn quadriceps hebben het geweten! Dan denk je dat je ondertussen al wat getraind bent, uhu!
De kathedraal is niet alleen mooi maar het beklimmen van de toren zorgt voor een prachtig zicht op de 2 stadsdelen van Lausanne. Helemaal onderaan vind je de wijk Ouchy aan het meer zelf. Iets hoger gelegen ligt het oude stadsgedeelte of de wijk Le Flon. Beide stadsdelen zijn verbonden door een metro waardoor je als bewoner je quadriceps niet dagelijks hoeft te trainen of te pijnigen. De stadswandeling hierboven beschreven gaat alleen door Le Flon. Toen we rond 14 uur incheckten in Hotel des Voyageurs, in het hart van de stad, mochten we van de dame aan de balie nog een stadsplannetje ontvangen. Op dat plannetje stonden 2 routes. De rode route gaat ook door het oude stadsgedeelte en is gelijkaardig aan de route die wij volgden en de gele route laat je op een aangename manier wandelen van Le Flon naar Ouchy of het meer dus.
We waren blij om in de namiddag het rustiger deel van Lausanne te kunnen opzoeken. In het oude stadscentrum werd het behoorlijk druk aangezien ook de bekende winkelketens zich in dat stuk van de stad bevinden. Blij dat we de stadswandeling in de voormiddag of kort na de middag konden doen. We wandelden via de gele route naar beneden en hielden een lange pauze aan een groot speelplein in stadspark ‘Place de Milan’. Steden bezoeken is voor kinderen niet altijd een topattractie al kunnen we eigenlijk niet echt klagen maar toen Julia het speelplein zag, begonnen de oogjes toch wel te blinken. Pieter en ikzelf waren eerlijk gezegd ook blij om even de benen en onderrug wat rust te bezorgen. Dus iedereen weer tevreden.
Na nog een kilometer of 2 dalen, bereikten we eindelijk het meer van Genève. De bergketen aan de overkant aan de Franse grens verstopte zich jammergenoeg wat achter een mist. Maar de rust overviel ons en met ons 4 genoten we van een wandeling langs de Quai de Belgique (toevallig he) met het zonnetje op onze snoet. Een ijsje mocht hier niet ontbreken. Tip: de lekkerste ijs ever eet je nabij het haventje bij Glaces Veneta. Ongelooflijk hoeveel nieuwe en traditionele smaken ze te bieden hebben. Aan de rij wachtenden te zien, wisten we al dat we geen verkeerde keuze gemaakt hadden. De caramel salé of chocolat salé, latte macchiato en meringue double crème kunnen wij alvast aanraden.
Behoorlijk moe maar heel tevreden namen we de metro terug richting het oude stadsgedeelte waar ons hotel zich bevond. We fristen ons even op en installeerden onze pyjama onder ons hoofdkussen 😉 Voor de zon zou ondergaan wilden we onze avondactiviteit nog bereiken. En hier hadden we echt naar uitgekeken. Die avond zouden we frietjes eten bij een Belgische friturist ‘Belga‘. Belga werd opgericht door 2 Waalse vrienden die in 2016 in Zwitserland terecht kwamen. Frikandel, bitterballen, kipcorn, een kaas- of garnaalkroketje… mmmm, het water kwam ons al in de mond bij het bekijken van de website. En of ze smaakten! We vonden gelukkig een bankje met tafeltje in het park net boven de frituur (aan een universiteit of hoge school vermoeden we). Want door Covid was het nog steeds niet mogelijk om de frietjes ergens gezellig binnen te kunnen eten. Maar dit pakken ze ons niet meer af: Belgische frietjes smikkelen met zicht op de Notre-Dame kathedraal en het meer van Genève tijdens een ondergaande avondzon. Zeg nu zelf… het beste uit 2 werelden!
Met meer dan 20 000 stappen op onze teller vielen we die avond behoorlijk snel in slaap.
Nog een kleine tip: bij het hotel kregen we 2 voordelen. Enerzijds een halve prijs kaart voor parking du Centre. Daar konden we de auto tijdens de nacht ook gratis laden aan de Tesla Destination Charger. Het hotel ligt midden in het centrum waardoor je 500 meter verder moet parkeren in een openbare parking. Als je maar 1 of 2 nachtjes blijft, is dat qua bagage geen probleem normaal. Het 2de voordeel was een soort Traveller Pass waarmee we gratis de tram of bus konden nemen in Lausanne en bij het bezoeken van de meeste musea (als ook de kathedraal) korting kregen. Mooi meegenomen dus.
Tiny in de bergen 