We sliepen goed in Hotel des Voyageurs in Lausanne en na een verkwikkende douche verschenen we alle 4 fris en monter (de één al wat meer dan de ander) aan het ontbijtbuffet.
We hadden geluk, we waren de eersten dus alles was nog lekker onaangeroerd en de uiterst vriendelijke dame die het buffet constant aanvulde was blij om volk in haar ontbijtruimte te mogen ontvangen. We sloegen een Frans praatje met haar aangezien Lausanne zich in het Franssprekend deel van Zwitserland bevind. Ik was verwonderd dat het me na meer dan 1 jaar Duits praten toch nog steeds beter afgaat om een gesprek in het Frans te voeren. Ik denk dat mijn leerkracht Frans van het 6de middelbaar bijzonder verwonderd zou kijken als ze dit zou lezen. In Humbeek hadden we een Franstalige poetsvrouw. Néné, oh wat mis ik haar. Niet voor het poetsen op zich maar wat was dat een warme vrouw. Elke woensdag sloegen we een praatje voor ik haar naar huis bracht met de wagen. En mijn Frans werd er week na week beter op. De flaters zullen we hier maar niet opnoemen hé Pieter 😉
Na het ontbijt maakten we ons valiesje, checkten we uit en wandelden we terug naar Parking du Centre waar we tijdens de nacht de auto gratis konden laden. Rond 10.30 uur reden we met een volgeladen wagen richting Montreux (Montreux is een stad in het kanton Vaud in Zwitserland en maakt sinds 1 januari 2008 deel uit van het district Riviera-Pays-d’Enhaut. Voor 2008 maakte de gemeente deel uit van het toenmalige district Vevey. Het ligt aan het meer van Genève en heeft 25.440 inwoners. Wikipedia)
Van Lausanne naar Montreux rijd je ongeveer een halfuurtje. Rond 11 uur parkeerden wij de auto in één van de ondergrondse garages langs de Grand Rue in Montreux. Van daaruit kan je de hoofdweg oversteken en kan je meteen de prachtige wandeling starten langs de ‘Seeufer’. Ik voelde me precies op vakantie. Een wandelpromenade, wat marktkraampjes, leuke kunstobjecten langs de kaai… maar vooral de bloemenpracht. Kilometers lang wordt de wandelpromenade van het meer gescheiden door een kleurenpracht. Allerlei soorten, vormen en kleuren bloemen die ik nog nooit eerder zag. We hebben oma Bibo meermaals genoemd. Want oma Bibo hield van bloemen, maar niet van paarse bloemen. Ze zou haar ogen uitgekeken hebben. En dan voel je opeens die drang om haar op te bellen en haar en opa bibo honderduit te vertellen over deze uitstap. Zoals afgesproken maken we een hartje met onze handen en vertellen we het hen op deze manier. Opa en oma Bibo zijn vorige week trouwens respectievelijk 9 en 4 jaar geleden overleden. Mooier konden de bloemen in Montreux niet zijn, speciaal voor hen.
We bleven langs de promenade wandelen tot we Chateau de Chillon bereikten (ongeveer 6 kilometer wandelen van Montreux naar Chateau de Chillon). Het middeleeuws kasteel dat precies half in het water staat had ik al vaker op brochures of foto’s van Zwitserland zien verschijnen. Ik wou er zeker ooit eens naartoe. Et voila, we waren er. Een familieticket kost CHF 35 en je mag er zolang vertoeven als je wil. Je kan een bewegwijzerde route volgen zodat je zeker alle verborgen kamers en gangen van het kasteel kan bezichtigen. Het kasteel is vrij groot en zeer goed bewaard gebleven. Wij waren er net iets minder dan 2 uur. Wie zeker wil zijn, kan vooraf tickets online bestellen.
Na het bezoek namen wij recht tegenover het kasteel de bus die ons in een goeie 10 minuten terug naar het centrum van Montreux bracht. We besloten opnieuw richting Thalwil te keren na een heel fijn en verrassend weekend.
Tiny in de bergen 