Na bijna 4 weken ‘Ferien’ met het hele gezin komt er stilaan een einde aan dat mooie verhaal. Maandag start Pieter terug en Gust en Julia kunnen rustig nog 1 weekje thuis uitbollen voor de school weer begint. In Zwitserland duurt de zomervakantie 5 weken. Eigenlijk net lang genoeg om er uit te zijn maar anderzijds niet te lang om verveling tegen te gaan. Julia gaat straks terug naar haar vertrouwde juf (een leerkracht staat 3 jaar voor dezelfde klas) en Gust neemt weer een nieuwe sprong in de ‘Sekundarschule’. Hij vindt het wel wat spannend maar beseft nu ook dat hij deze keer niet de enige nieuweling zal zijn en alle kinderen een nieuwe start nemen.
Maar dus nog heel even genieten en aangezien wij pro’s zijn in last minute ideeën duurde het boeken van een hotel en het inpakken welgeteld 30 minuten. Oorspronkelijk wou Pieter graag nog even gaan kamperen in de bergen maar een ietwat pijnlijke rug verstoorde dat idee.
Arosa, gelegen in het kanton Graubünden en gekend als rustig vakantieoord midden in de bergen werd dit keer de bestemming. Het hotel kozen we op basis van prijs (uiteraard), ligging en het binnen- en buitenzwembad dat instant voor vakantiegevoel zorgde.
De rit vanuit Thalwil duurt een goeie 2 uur. Anderhalf uur via autostrade naar Chur en daarna een goed halfuur via kronkelwegen naar Arosa zelf. Voor gevoelige passagiers kan een reispilletje een prima idee zijn 🙂
Bij aankomst in het hotel (Altein Arosa) mochten we 4x de Arosa Travel Card ontvangen, die gasten die minstens 1 nacht in een hotel of vakantieverblijf logeren een heleboel voordelen biedt.
Zo mag je gedurende je verblijf alle kabelbanen of liftjes in Arosa zelf gratis nemen. Alle openbaar vervoer in Arosa is ook helemaal gratis. Daarnaast kan je een pedalo huren of een namiddag doorbrengen aan het strandbad ‘Untersee’ zonder enige kostprijs. Andere activiteiten zoals het touwenparcours, berenland, golfen, schaatsen… kan je tegen hoge kortingen beleven. Absoluut een zeer mooi voordeel als je weet wat kabelliftjes alleen al kosten in Zwitserland.
We gingen meteen het dorpje verkennen en kwamen al snel bij het touwenparcours terecht. Gust en Julia droomden hier al langer van maar zo’n activiteiten zijn in Zwitserland vaak heel duur en tijdens corona was zoiets ook gewoon niet mogelijk. Voor CHF 5 per persoon konden Gust en Julia 2 uur klimmen en klauteren (materiaal en inbegrepen). Enige voorwaarde was dat ze onder 12 jaar begeleiding nodig hadden van 1 volwassene. En was ik nu net niet op pad met de ‘verkeerde’ schoenen… Gelukkig was de papa met rugpijn toch zo lief om de bedelende kindertjes te begeleiden. Maar had hij geweten wat hij nu weet, hij had het wellicht niet gedaan. Gust daarentegen sprong als een jong aapje van de ene hindernis naar de andere. En uiteindelijk was het wel een heel mooie teambuilding voor vader en kindertjes.
Na het klimmen mochten de spieren nog wat ontspannen in het zwembad van het hotel. Zalig! Een binnenbad met heerlijk warm water en een stroming waar Gust en Julia tientallen keren doorgingen, een sauna, Turks stoombad, koud dompelbad en een klein maar fijn buitenbad. Ideaal om het vakantiegevoel te versterken.
Om de avond helemaal perfect af te sluiten, aten we in het panoramisch restaurant op de hoogste verdieping van het hotel een fondue Chinoise. Dunne sneetjes runds-, kalfs- en kalkoenvlees die je even onderdompelt in een hete bouillon. Zalig om lang en uitgebreid te tafelen en de avond zelfs nog te kunnen afsluiten in het restaurant met een paar potjes UNO.
De tweede dag van ons verblijf sprongen vader en dochter nog voor het ontbijt in het zwembad. Ze waren er helemaal alleen en leken absoluut de eerste bezoekers. Na hun plonsje gingen we samen ontbijten en maakten we plannen voor de nieuwe dag met een heerlijk kopje latte Macchiato in de hand.
Met een goed gevuld buikje en de wandelschoenen stevig toegeknoopt vertrokken we richting kabelbaan. Deze vertrekt vanuit Arosa centrum (aan de Obersee) en brengt je in 2 etappes naar de Weisshorn op 2653 meter hoogte. Een ruw en rotsig landschap met ongelooflijke vergezichten wachten je boven op. Indrukwekkend, absoluut, al heb ik het persoonlijk meer voor het ‘groene’ Zwitserland. Het Heidi of Sound of music gevoel.
Na wat genieten van het uitzicht en wat foto momentjes namen we de lift terug naar het Mittelstation. Daar maakten we een korte ‘berenwandeling’ en bezochten we ‘Bärenland’. Daar worden beren uit oa. circussen opgevangen en een nieuw leven in beperkte vrijheid gegund. Overleven in de volledige vrije natuur zou na jaren gevangenschap wellicht niet meer lukken maar een slecht uitzicht hebben ze nu alvast niet.
Omdat de zon toch wel heel fel scheen en we serieus verhit waren, keerden we in de namiddag terug naar het hotel waar we verfrissing zochten in het buitenbad en de ligzetels op de ligweide. De ene lekker plonzen en de andere een boekje in de hand. Ideaal!
Voor het avondeten maakten we nog een klein wandelingetje richting de Untersee (waar het strandbad zich bevindt) om daarna opnieuw gezellig te tafelen bij een lekkere Käsefondue. Net zoals de avond ervoor sloten we af met een gezelschapsspelavond.
Zondagochtend doken we bij ochtendstond met ons 4 het zwembad in om de dag sportief te starten. Julia en ikzelf zetten zelfs onze dagelijkse ochtendlijke zwempartij in de Zürichsee verder in het buitenbad van het hotel. Heerlijk!
Na het ontbijt checkten we uit maar vroegen we vriendelijk en beleefd in ons beste Duits of we de kamerjassen nog even mochten bijhouden om het zwembad in de namiddag nog een laatste keer te kunnen bezoeken. Geen probleem voor de vriendelijke onthaalbediende en dus staken we zwemgerief en kamerjassen naast de weekendtassen in de koffer van de auto, knoopten de wandelschoenen dicht en vertrokken op pad. Vandaag werd opnieuw 30 graden voorspeld dus beter ’s ochtends wandelen en in de namiddag verkoeling opzoeken.
Julia keek al van bij onze aankomst op vrijdag, na een bezoek aan het bureau voor toerisme, uit naar de eekhoorntjeswandeling. Deze korte (2 km enkel) wandeling door de bossen staat reeds aangeduid op de grond in het centrum van Arosa. Vergeet vooraf niet om hazelnoten of walnoten mee te nemen of te kopen in de plaatselijke supermarkt zodat je de eekhoorntjes met de juiste nootjes kan lokken. Ander voedsel is niet aangewezen voor hen. Vanuit het dorp klimt de wandeling licht. Eindpunt is het dorpje Maran waar je eventueel de bus terug kan nemen (voor ouderen of mensen met hele kleine kinderen) of je wandelt lichtjes dalend terug naar het dorp. Wij wandelden heen- en terug want in het bos was het heerlijk koel en het voederen van de eekhoorntjes was veel te plezant. Tip: vertrek behoorlijk vroeg ’s morgens want na wat bezoekers zijn de eekhoorntjes voldaan en komen ze niet meer zo gemakkelijk dichtbij.
Terug in Arosa twijfelden we tussen de ligweide van het hotel of het strandbad maar de parasols van het hotel wonnen de tweestrijd en brachten ons nog een laatste keer naar het zwembad van het hotel. Meer hoeft het voor mij vandaag alvast niet te zijn. En terwijl Gust en Julia plonzen en ploeteren en manlief de krant leest, schrijf ik genietend van de schaduw onder een parasol, deze blog.
Mmmm, maar nu spring ik er nog even in voor we straks terug huiswaarts keren en de gezinsvakantie aan z’n einde komt.
Tiny in de bergen 