Grüzi mitenand (Hallo allemaal), lang geleden dat ik nog iets van me liet horen.
Ondertussen zijn de kinderen al weer een maand gestart op school en staat zelfs binnen 3 weken de ‘Herbstferien’ voor de deur. De eerste 4 weken school zijn voorbij gevlogen en met momenten waren de dagen zelfs een beetje te kort.
Velen onder jullie zullen die drukke opstart van een schooljaar, na een heerlijke vakantieperiode, wel herkennen. Tel daar nog eens alle startende hobby’s bij en hopen papierwerk waarbij je wel 30 keer de naam van je kinderen en hun geboortedatum moet vermelden (zwijg dan nog maar van dat 20 nummerig ziekteverzekeringsnummer dat ze hier telkens nodig blijken te hebben). En die Zwitsers kunnen er wat van. Mailtje sturen? Ohno, alles op papier en met de post en graag per kerende retourneren aub. Zucht!
Maar kijk, ondertussen is Gust 1 maand ver in zijn middelbare schoolcarrière. Het loopt beter dan we hadden durven dromen (op 1 dipje na) en hij is er persoonlijk in geslaagd zichzelf te verlossen van de extra Duitse lessen die hij normaal nog moest volgen. ‘Of jij mag stoppen, jongeheer? zei de leraar ietwat spottend. ‘Daarvoor ga je toch eerst een test moeten afleggen en slagen uiteraard!’. Zo gezegd, zo gedaan, dacht jongeheer Coucke en vanaf nu hoort hij, zoals hij het zelf verwoordt, bij de echte jongens.
Julia kabbelt hier lekker verder bij haar vertrouwde juf en in de vertrouwde klasgroep, al kenden ze ook al een hobbelig parcours na 4 positieve coronacases in de klas. 10 dagen homeschooling heeft ze al achter de rug. Maar wat kunnen we trots zijn op haar. Geen situaties zoals anderhalf jaar geleden aan de start van de eerste lockdown. Geen moeder die naast haar moest zitten omdat ze eigenlijk nog geen snars Duits begreep, geen Google Translate to the rescue, geen behelpen maar een flinke dochter die alle taken helemaal zelfstandig volbracht. En als ze iets niet helemaal begreep, hopla, efkes met de juf chatten en ’t was geklaard. Knap!
Pieter is sinds het einde van zijn verlof helemaal in de ban van zijn eerste artikel dat hij schreef voor Google en zijn presentatie die er binnenkort aankomt. Hij kwam de voorbije weken amper zijn ‘homeoffice’ uit tijdens de werkdagen en geniet daarbij nog steeds van een kleine versnapering zo nu en dan, die door zijn persoonlijke assistente, uhum uhum, wordt binnengesmokkeld. Ahja, we doen het met liefde, niet?
En zelf ben ik ondertussen ook weer professioneel actief. Klinkt goed, niet? Eind augustus ging de eerste les van de Nederlandse school van start. Weliswaar in het Villettepark in Cham, omringd door het Zugermeer waarop eenden, zwanen, kanovaarders, sup’s en menig andere afleidingen te waarnemen waren. En dat was mijn 11 lieve leerlingen ook niet ontgaan. Concentratie was na een dag normaal onderwijs, met aansluitend een eerste Nederlandse les, in een park, net iets teveel gevraagd. Maar ’t was gezellig en fijn. De week daarna konden we gelukkig wel terug in de klaslokalen van de International School terecht en konden we ‘voor echt’ van start gaan. Ietwat bang en onzeker ontdekte ik de voorbije weken opnieuw wat ik ooit zo mooi en puur had gevonden aan de job als leerkracht. Meer van dat graag!
Tussen al dat opstart en regelgedoe door konden we gelukkig ook al heel even ontsnappen tijdens het lange weekend van Knabenschiessen (kantonale feestdag in Zürich). We reisden voor 3 dagen naar Ticino en bezochten Ascona, Brissago Island, Valle Verzasca en doken met z’n 4 het Lugano meer in. Batterijen opgeladen en klaar voor weer enkele avontuurlijke, nieuwe en volle school/werkweken.
Tiny in de bergen 