Gaston en Leo in Zwitserland

Velen onder jullie zullen het sketchke van Joske Vermeulen, vertolkt door het Belgische komische duo Gaston en Leo nog wel kennen. De situatie loopt behoorlijk uit de hand in dit rollenspel. Vanavond voelde ik me aan de kassa van het zwembad in Gattikon precies onderdeel van één of andere grappige sketch.

Ik begin bij het begin. Julia zit sinds ergens half september in de zwemclub van Thalwil. Ik zag via via ergens reclame verschijnen en we besloten haar in te schrijven aangezien ze zo van zwemmen en water houdt. Ik stuurde de zwemleraar een e-mail en zo gebeurde het dat ze de week daarop al eens mocht ‘schnuppern’ wat een gratis lesje uitproberen betekent.

Ze vond het fijn en de leraar liet me weten dat ze zeker mocht aansluiten. Ik vroeg hem naar de inschrijvingsformulieren en wat de inschrijving zou kosten (aja want we zijn in Zwitserland of course). Al snel kreeg ik een document waarop ik Julia haar gegevens mocht invullen en terugsturen en een overschrijving voor het lidgeld. CHF160 voor een heel jaar! Pieter en ik grapten nog dat dat wel heel goedkoop is voor een jaartje zwemlessen in Zwitserland. Maar zo geschiedde en sinds dan sluit dochterlief elke donderdag van 5 tot 6 aan bij de Stillgruppe (stijlzwemmen) van Herr Massei. En… sinds kort rijdt er elke donderdagavond ook een klasgenootje van Julia mee. De mama had me gecontacteerd omdat haar dochter zwemmen ook zo leuk vindt. Super, 2 dametjes samen naar de zwemclub.

Vanavond stonden we net klaar om te vertrekken. We halen altijd eerst het vriendinnetje op bij haar thuis om dan door te rijden naar het zwembad. Maar in de rush van het laatste huiswerk afwerken, de zwemzak zoeken en het badpak reeds op voorhand aantrekken, zag ik net nog een mailtje van Herr Massei binnenglippen. Oei, in mijn beste Duits leek ik te begrijpen dat er vanaf nu regelmatige controle zal zijn of de kinderen van de zwemclub ook een ingangsticket voor het zwembad betaald hebben. Euh…ingangsticket…zwembad…betalen…dat hebben we nog nooit eerder gedaan. Julia is dus eigenlijk al enkele maanden aan het zwart-zwemmen.

Nuja, ik besloot dit vanavond recht te trekken en in plaats van de meisjes aan het zwembad uit de auto te zwieren, toch even te parkeren in de ondergrondse parkeergarage en inlichtingen te nemen hierover bij de badmeester aan de kassa van het zwembad.

De badmeester is duidelijk een echte Zwitser. Kordaat, gemaakt vriendelijk en terughoudend. Ik vertel hem dat ik vanavond een mailtje heb ontvangen van Herr Massei en dat ik, zo eerlijk als ik maar kan zijn, moet toegeven dat we nog nooit eerder een ingangsticketje hebben betaald. Geen schaamrode wangen maar Belgische eerlijkheid. De badmeester mompelt iets van ‘nicht gratis’ maar ik zeg hem al snel dat ik dus vanavond 2 ticketjes wil kopen (ik besloot er ook maar eentje voor het vriendinnetje te nemen zodat we vandaag toch helemaal in orde zouden zijn, ik kon de mama later nog informeren hierover). 8 Franken, bitte! Mit Karte? Quittung? En een paar ogenblikken later was het helemaal geklaard.

De ‘Bademeister’ gaf 2 plastieken toegangskaartjes aan de ondertussen ongeduldige meisjes die bijna gingen vertrekken richting groepskleedkamer toen ik nog snel vroeg: ‘En waar of hoe moeten ze die kaartjes straks terugbezorgen?’ Waarop de badmeester zei: ‘Ah, ze hebben eigenlijk geen toegangskaartjes nodig want het is een kleedkamer zonder hokjes dus je mag ze gewoon teruggeven aan mij.’ Euh!!! Maar hoe kunnen ze dan bewijzen dat ze een toegangsticket gekocht hebben??? De hele opzet van mijn verhaal by the way…

Ok, ik heb me er bij neergelegd en flink gaven we de plastieken kaartjes, die we net betaalden, terug aan de badmeester. Ik nam afscheid van de dametjes en die liepen zo snel ze konden richting kleedkamer. Ik stapte terug richting parking toen ik plots bedacht dat ik beter een jaarabonnement kon kopen voor Julia waardoor we dit hele gebeuren hierboven konden vermijden en dan zou ze tenminste steeds een kaartje als bewijs bij haar hebben.

Dus ik keerde netjes op mijn stappen terug en ging weer aan de kassa aanschuiven. Ik vroeg de badmeester of ik een jaarabonnement kon kopen (de 4 franken die ik eerder betaalde, hoopte ik niet meer terug te krijgen dus besloot ik daarover gewoon te zwijgen). Zijn antwoord: ‘Ja, ok, dat kan.’ Ik haalde mijn bankkaart uit maar toen kwam de aap uit de mouw. ‘Maar euh, mevrouw, ik heb een Mittgliederschaftsbeweis nodig.’ Ik kreeg bijna een mondverrekking toen ik het woord hiervoor zelf probeerde te herhalen maar ik snapte al gauw dat hij wou dat ik een bewijs zou voorleggen dat Julia effectief lid is van de zwemclub. Komaan, eerlijk, hij ziet haar elke week zwemmen bij Herr Massei maar meneer had een Mittgliederschaftsbeweis nodig. Even dacht ik op te geven toen ik bedacht dat ik nog ergens wel een mailtje had van Herr Massei met de inschrijvingsgegevens van Julia op.

Ik nam mijn telefoon en begon naarstig te zoeken naar mailtjes met onderwerp ‘Herr Massei’. Ik zocht en ik vond! Alleen wou de bijgevoegde PDF mét bewijs niet openen. Ik mompelde tegen de badmeester dat het gebouw blijkbaar geen goed internet had: ‘Schlechte Wifi?’ zei ik. Hij reageerde niet. Even later besloot ik naar buiten te gaan omdat ‘even wachten’ precies wel heel lang bleek te duren. En toen zei de badmeester: ‘Ahja, schlechtes Internet hier!’ Deeeeeuuuuh!!!!

Ik was nog geen 10 seconden buiten (in sneeuw en vrieskou trouwens) toen het documentje netjes opende. Eureka, hoera, weeral een stap dichter bij het jaarabonnement! Ik snelde terug naar binnen en ging voor de derde maal netjes aan de kassa staan. Ik toonde trots de gedownloade PDF en vroeg met een glimlach of het dan in orde was zo. Hij antwoordde: ‘Dat weet ik niet hoor of dat goed is?’ Maar euh… he, ik had hem toch net het inschrijvingsdocument getoond.

Ok, na een nogal vragende blik van mij stemde hij toe dat het document wel zou voldoen. ‘En kan ik dan nu het jaarabonnement betalen aub?’ vroeg ik bijna smekend. Waarop hij toen doodleuk zei:

‘Ahnee dat gaat niet he, want ik moet een foto maken van je dochter en die is nu in het zwembad.’

Whaaaaaaaat!!!!!! Grmszlfsddbpkstsrrr, Zwitsers!