Tips and tricks 85: Brunnital – Sittlisalp – Klausenpass

Soms vind je van die verborgen schatten die je liefst voor jezelf wil houden maar omdat dit pareltje te mooi is, deel ik het maar al te graag met jullie.

Het voorbije verlengde weekend kwam mijn familie op bezoek naar Zwitserland. Ik stippelde enkele uitstappen uit die zowel voor jong als minder jong haalbaar waren en waarbij ze toch het echte Zwitserland gevoel zouden kunnen ervaren.

De eerste dag gingen we naar Maienfeld (vertrek Bahnhof Maienfeld) waar we de Heidiweg wandeling deden en het Heididorf bezochten. Zoals in de blog beschreven vind ik deze wandeling niet enkel geschikt voor mensen met (kleinere) kinderen. Het landschap is zo mooi en gevarieerd dat het bezoeken van het Heididorf echt optioneel is en je dus niet per se met een kroost kindertjes op pad hoeft. Aanradertje, echt waar!

De tweede dag deden we een alternatieve wandeling in Zürich langs de Schanzengraben en de Sihlrivier tot aan Zürich Bahnhof vanwaar we het treintje naar de Uetliberg namen. Ik zal deze wandeling binnenkort eens beschrijven in een ander blogje.

De derde dag stond de topper op het programma. Zo eentje om de bezoekers een beetje van hun sokken te blazen en hen met het echte Zwitserland gevoel naar huis te laten vertrekken.

We reden naar Unterschächen in het kanton Uri waar we eerder de watervalwandeling deden. Deze wandeling is heel mooi maar misschien een beetje te uitdagend voor oma en opa (al mogen we die twee niet onderschatten want ze trappelden nogal wat af hier de voorbije dagen). Dus zocht ik een alternatief. En dat vond ik!!!

Wanneer je aankomt in Unterschächen dorp rijd je het Brunnital in (Brunnital ingeven in de GPS). Het Brunnital bereik je door over een koe sluis te rijden op een smal wegje. Aarzel niet en rijd gerust langzaam verder. Onderweg word je meteen al overdonderd door de wilde rivier, de bergen en het groene landschap. En met een beetje geluk staan de koeien en schapen je op het wegje op te wachten voor een vrolijke groet. Heerlijk.

Helemaal op het einde van het Brunnital bereik je een parking waar je gratis kan parkeren en vind je ook het kabelliftje Brunnital-Sittlisalp. Het liftje dateert uit 1999 en is geen liftje voor mensen met hoogtevrees. Je kan max. met 4 volwassen naar boven (en beneden uiteraard) en je checkt best de openingstijden voor je deze trip plant. De informatiebordjes laten je weten dat het liftje over de middag sluit van 12 tot 13 uur maar wij waren er net op de middag en een klein telefoontje naar boven (waar de man van de bediening samen met enkele alpenvrienden vertoefde) maakte duidelijk dat die middagpauze niet van toepassing was en dat we gezellig konden instappen. Het liftje is heel klein en voelt wat gammel aan maar het brengt je in een 5-tal minuten naar een waar paradijs.

Let op, ze aanvaarden geen bankkaarten. Met Twint (de Zwitserse Payconiq) kan je wel betalen maar voorzie misschien gepast Zwitsers geld (12 Zwitserse frank voor een heen-en terugrit voor volwassenen en 5 Frank voor kinderen tussen de 6 en 16 jaar. Onder de 6 jaar is het gratis).

Boven aangekomen tref je er de Seihlbahnbeizli (hutje waar je iets kan kopen om te eten of te drinken) aan maar ook daar heb je niet altijd zekerheid dat die geopend is. Gelukkig is er ook vers water uit een kraantje voor de dorstigen.

Wij wandelden van het kabelliftje tot de Alpkäserei (die ook nog niet geopend was tijdens ons bezoek maar vast en zeker een meerwaarde kan betekenen bij een volgend bezoek) wat een korte wandeling is van zo’n 30 minuten heen (dus een uurtje stappen heen- en terug) op een vlak bergwegje. Ideaal voor opa’s, oma’s maar ook voor iedereen die het echte berggevoel wil ervaren zonder grote moeite te moeten doen. Want wat je boven ziet (met vooral een prachtig uitzichtspunt aan de Alpkäserei) is volgens mij echt subliem.

Er zijn nog meerdere wandelingen mogelijk vanaf het kabelliftje, waaronder de wandeling naar Obsaum waar een uitzichtspunt zou zijn. Deze staat op mijn to do voor een volgend keertje.

Na de wandeling heen en terug van de Seilbahn naar de Alpkäserei namen we het liftje terug richting Brunnital. Daar haalden we onze picknickstoeltjes, tafel, houtblokken, worstjes en een flesje bubbels boven om na te genieten tijdens een echte Zwitserse activiteit. Jong en oud genoten ten volle.

En om de dag helemaal af te maken, vervolgden we onze trip langs de Klausenpass die vertrekt vanuit Unterschächen. Hierover schreef ik al in een vorige blog. Ideaal dus om dit te combineren met bezoekers.

Ik heb genoten van alle blije en verwonderde gezichtjes tijdens deze prachtige dag en ik kan nu al zeggen dat het Brunnital of het liftje nooit meer hetzelfde zullen zijn zonder mijn fijn gezelschap.

Het hartje is weer gevuld… op naar de volgende bezoekers 😉