Na de lancering van mijn blogje gisteren, begon een oud-collega (niet dat de collega oud is ofzo maar het moet toch al een jaar of 15 geleden zijn dat we samen werkten) met mij te chatten. Ze wist te vertellen dat ze ons avontuur met plezier zou volgen en luisterde geïnteresseerd.
Toen ik haar vertelde dat het toch nog steeds aanvoelt (nadat we reeds een berg praktische beslommeringen tegemoet gingen) als een sprong in het diepe, gaf ze een schitterend antwoord: ‘Maar he, jullie kunnen toch alle 4 zwemmen!’
Deze quote ga ik koesteren en vast en zeker nog eens bovenhalen wanneer de sprong toch dieper bleek te zijn dan gedacht.
Ok, de beslissing werd genomen. We zouden er voor gaan. Maar hoe begin je hier nu heel concreet aan? Ik moest mijn werk inlichten, we moesten/mochten een pre-trip plannen, contact opnemen met het relocation bureau, huizen selecteren die we tijdens de pre-trip wilden bezoeken, school verwittigen, allerlei papieren in orde brengen,… Al moet ik eerlijk toegeven dat Pieter hier het grootste (lees bijna alles) voor zijn rekening nam. Ik zag toen nog even alleen maar chaos. https://www.comparis.ch/ en https://www.homegate.ch/de
In de herfstvakantie 2019 zouden we 4 dagen en 3 nachten naar Zürich gaan. We zouden de zaterdag vertrekken en de dinsdag terugkeren. Hier keek ik heel erg naar uit in de hoop om onze plannen iets concreter te zien worden, de stad te ontdekken, de kinderen te tonen waar we naartoe zouden verhuizen en natuurlijk de huizenzoektocht.
Op vrijdagavond kregen we om 17.30 uur bericht dat onze vlucht van de zaterdagvoormiddag geannuleerd werd. Paniek!!! Pieter belde gelukkig meteen naar de vliegtuigmaatschappij waar ze ons vriendelijk en beleefd wisten de vertellen dat de vroegste vlucht op zaterdag in de late namiddag kon vertrekken. Daar ging onze planning die we zorgvuldig hadden voorbereid. Even polste Pieter nog of er de vrijdagavond nog vluchten waren en eureka…we konden om 20 uur nog opstijgen.
De valiesjes die reeds klaarlagen dichtgedaan, knuffels er nog snel ingegooid, toilettas mee en hup in de auto richting luchthaven. Even bedacht ik nog dat we voor elk gezinslid 1 paar kousen en ondergoed tekort zouden komen aangezien we nu onverwacht 1 dag vroeger zouden vertrekken. Dus, uit de wasmand in de garage (met verse was uiteraard) nog snel 4 paar kousen en 4 propere onderbroeken gegrist en in mijn handtas gestoken (en het paar propere sokken kwam nog goed van pas toen Julia op zaterdag in Zürich, tijdens het poseren voor een foto, van een rots viel en met haar voet in het water belandde).
De bewuste foto enkele ogenblikken voor schoen en sok doorweekt waren 🙂
De trip was dubbel. Op zaterdag en zondag hadden we stralend nazomerweer. Slenteren en kuieren in Zürich en langs de Zürcihsee, een toeristentrap-maar-toch-gezellig-fonduetje meepikken https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g188113-d799636-r458283436-Restaurant_Swiss_Chuchi-Zurich.html , genieten van het zonnetje op ons snoetje, even in de Zara checken of de prijzen van de kinderkleren zoals voorspeld zoveel duurder zijn (dit viel gelukkig vrij goed mee)…
De maandag hadden we 7 huisbezoeken op de planning staan. Gust had het na huis 2 al gezien en vond het welletjes. Julia inspecteerde elke keuken waar ze haarzelf al samen met haar allerliefste papatje zag staan koken. Ook voor de poesjes (had ik jullie al verteld over de 15 jarige kattin Bubbles en de 2 jarige kater Geronimo?) werd een ideale woonplek uitgezocht. Die dag regende het en zag alles grijs. Misschien nog best, slechter dan dit kon het leven in Zürich niet worden, toch?
Die avond waren we echt uitgeput. Nooit gedacht dat huizen bezoeken zoooo vermoeiend kon zijn (misschien doen de meeste gezinnen dit ook niet met 2 kinderen, hmmm). Al snel kwam er bij iedereen een top 3 naar boven. En als je dan denkt dat je gewoon maar even een gezinsoverlegmoment moet houden en gewoon moet kiezen, ben je helemaal verkeerd. In Zwitserland moet je dan ‘solliciteren’ voor een huis. Je moet je gezin, hun hobby’s, huisdieren, gewoontes,…voorstellen om te mogen meedingen naar de huur van een woning.
Enkele dagen na onze thuiskomst kregen we via onze relocation agente (ons Angelika) te horen dat we het topfavoriet huis konden huren (en laat dat nu net het duurste huis uit het rijtje zijn zeker). De plannen werden hierdoor opnieuw concreter en het inrichten in mijn hoofd kon beginnen. Voila, op deze stap had ik gewacht. Dit kastje hier, deze tafel daar, de bedden zo,…helemaal mijn ding vanaf nu. Deze stap heeft mij ook echt wel opener en positiever naar het vertrek doen kijken.
Ook al heb ik schrik voor de eenzaamheid, het ietwat verloren gevoel als manlief gaat werken en de kinderen naar school zijn…toch zie ik me daar ’s morgens na de ochtendrush nippen van een heerlijk bakje troost, kijkend naar de Zürichsee en genieten van de rust.
De laatste dag van onze trip hadden we de kindjes beloofd naar het zwembad met de meeste glijbanen (lees 12) van Zwitserland te gaan. Buiten de builen, schaafwonden en bijna-hersenpudding…beleefden we een topdag en zal dit uitje zeker nog eens herhaald worden eens we daar wonen. Al kies ik dan wellicht uitsluitend voor het 16+ warmwaterbad 😉 https://www.alpamare.ch/
Dit is het eerste bericht op mijn nieuwe blog. Deze blog is pas net opgericht, dus kom snel terug voor meer. Meld je hieronder aan om een bericht te ontvangen wanneer ik nieuwe berichten plaats.
Ik moet jullie niet vertellen dat zo’n beslissing maken je leven toch wel even overhoop haalt. Men spreekt soms over een rollercoaster aan gevoelens maar dit klopt ook helemaal. Ik was soms blij, bang, boos,…op 10 seconden tijd.
Ik ben deze blog beginnen schrijven met 2 bedoelingen. Ik wil mijn familie, vrienden en kennissen op de hoogte houden van onze avonturen. De naam van de blog is daarom ook helemaal toepasselijk. Anderzijds wil ik mensen die in dezelfde situatie komen proberen te informeren want zelf had en heb ik ook heel veel nood aan informatie.
Tiny en Co in de bergen is een Vlaams gezin dat de sprong heeft gewaagd om te verhuizen naar Zwitserland, Zürich. Tiny (Tine) is 39 jaar, Pieter 41 jaar, Gust 10 en Julia 8 jaar.
Al een hele tijd leefde de droom bij Pieter die 15 jaar als freelance IT’er werkte om bij de IT-reus Google te werken. In de zomer van 2019 kwam die droom heel dicht bij en werd de droom zelfs stilletjes aan realiteit.
Er moesten knopen doorgehakt worden. Zouden we die grote sprong in het diepe wagen? Wat zouden de kinderen hier van zeggen? Welke impact zou deze beslissing op ons gezinsleven, het leven van de kinderen,…hebben. Ik kan jullie verzekeren dat we toen wel enkele nachtjes hebben wakker gelegen.
Begin september zeiden we ‘JA’. Het ene gezinslid al wat enthousiaster dan het andere moet ik toegeven. Pieter zag de job helemaal zitten, Julia vond het hele avontuur spannend en droomde ervan om ons nieuwe huisje in te richten (mini-me uhum) maar Gust en ikzelf waren iets meer terughoudend. Gust zou zijn vrienden heel erg missen en zag een afscheid helemaal niet zitten. Ikzelf vond dat mijn leven eigenlijk wel goed liep en vond het dus niet nodig om hier verandering in te brengen (aard van het beestje enzo…).
Begin november is Pieter dan gestart in Zürich bij Google. Ikzelf bleef 7 weken alleen thuis met de kinderen. We keken telkens opnieuw uit naar de weekends. Terug even wat gezinstijd al moest er toch heel wat geregeld en georganiseerd worden. Het terug samen zijn werd een verlangen en zo werd het hele Zürich verhaal concreet.
Tiny in de bergen 