Vandaag weer een toppertje uit de lijst van highlights ontdekt. Eigenlijk wilden we deze wandeling maken tijdens onze pre-trip in oktober vorig jaar maar Gust zijn achillespeesonsteking stak daar toen een stokje voor.

Maar misschien ergens ook goed. We zijn blij dat we de highlights een beetje kunnen opbouwen tijdens onze ontdekkingstochten.

De wandeling start je door te rijden naar Grundstrasse 232, 6430 Schwyz. Daar vind je een nieuwe overdekte parking met laadpunten op het 2de verdiep. Je parkeerticket (€6) kan je bij terugkeer betalen aan de automaat.

Van daaruit neem je de steilste kabelspoorweg ter wereld. Een belevenis op zich want de cabines passen zich aan de steile hoogtes aan waardoor je als passagier steeds horizontaal blijft staan. Het hoogteverschil van 743m bereik je al op enkele minuten. We hadden het geluk bij de terugkeer in de eerste cabine te kunnen plaatsnemen aan het raam waardoor we ons even in Joris en de draak van de Efteling waanden. Plezier voor groot en klein.

Na de kabelspoorweg is de fun nog niet gedaan. Daarna neem je nog een zetellift naar Klingelstock van waar de wandeling effectief start. Pieter zijn vaderhart stond bijna stil wanneer hij opmerkte dat kinderen gemakkelijk tussen het stoeltje en de baar kunnen schuiven. Al een geluk was moeder koelbloedig en kon ze het reisgezelschap laten genieten van het adembenemende uitzicht. Alleen waren we Julia bij het uitstappen van de zetellift bijna iets te vroeg kwijt na een communicatie probleempje tussen vader en dochter. ‘Ik denk dat het zal gaan!’, riep vader. Waarop dochter dacht dat dat het teken was dat ze mocht springen.

Gelukkig konden we allemaal heelhuids (vader met wat extra grijze haren misschien) aan de wandeling beginnen. Het traject is maar 4,4 km maar je klimt behoorlijk op een soort rotstrappen. De route is ook niet echt geschikt voor kleine kinderen aangezien je op een vrij smal bergkamwandelpad loopt. We zagen enkele ouders hun kleine kinderen aan de lijn hangen voor vertrek. Gelukkig begonnen de lieverds nog net niet te blaffen.

Je wandelt van Klingelstock naar Fronalpstock. Het uitzicht onderweg is magnifiek. Je zou bij volledig helder weer 10 meren moeten kunnen zien. En ik kan jullie vertellen dat de combinatie van het frisse lichtgroene gras, de donkergroene dennenbomen aan de boomgrens en het helblauwe water echte postkaart tafereeltjes opleveren.

Misschien ook nog handig om te weten:

– Onderweg zijn geen toiletten. Je gaat dus best nog een laatste keer bij de zetelliftjes voor een sanitaire stop.

– Zowel in Stoos als bij het eindpunt in Fronalpstock zijn berghutten waar je iets kan drinken, eten en een speeltuin waar de kinderen even los kunnen gaan wanneer de oudjes bv. na de tocht nagenieten (en op krachten komen) bij een heerlijke Latte Macchiato 😉

Terugkeren doe je door in Fronalpstock opnieuw een zetellift te nemen richting Stoos. Onderweg moet je 1 keer overstappen op een andere zetellift. Laat ons zeggen dat Julia het op- en afstappen ondertussen wel onder de knie heeft.

In Stoos neem je dan weer de kabelspoorweg richting parking.

Je kan in plaats van de liftjes ook bepaalde stukken te voet doen maar wij spaarden liever onze krachten voor de panoramische wandeling tussen de 2 bergtoppen. Ik kan jullie aanraden om een soort dagpas te kopen zodat je niet bij elke lift een nieuw ticketje moet aanschaffen. Dit spaart zowel tijd als geld.

Die benen en kuiten beginnen hier serieus gespierd te geraken. Op naar ons volgende avontuur…

Bazel of Basel is een stad in het noordwesten van Zwitserland, op het drielandenpunt met Frankrijk en Duitsland. De stad ligt aan de Rijn.

Omdat het niet altijd wandelingen in de bergen moeten zijn, besloten we dit weekend eens de stad Basel te bezoeken.

Bazel is gekend voor zijn kunst en talrijke musea al is dat nu niet meteen hetgene wij bezoeken in een stad met de kinderen.

Wij kuieren graag door oude stadsgedeeltes en snuiven er graag de sfeer op.

Hieronder som ik even op wat je volgens ons niet mag gemist hebben in Basel:

1. Munsterplatz en omgeving: Achter de Munsterplatz is een leuk pleintje van waaruit je via trappen naar beneden kan dalen en waar je tegen een klein prijsje (+/-€5 voor ons 4) een veerbootje kan nemen naar de overkant van de Rijn.

• 

• 

2. Rathaus Basel: Het Rathaus van Basel (Stadhuis van Bazel) is één van de mooiste gebouwen van de stad. Het opvallende rode gebouwd staat op de Marktplatz en heeft de wetgevende en uitvoerende macht als haar dagelijkse bewoners. De gevel van het gebouw is prachtig versierd en ook het dak en de toren van het Rathaus springen erg in het oog. Het is mogelijk om op gezette tijden een rondleiding in het gebouw te volgen. Maar ook het binnenplein, dat op werkdagen geopend is voor publiek is al meer dan de moeite waard.

3. Rondwandelen door de middeleeuwse Altstadt met zijn mooie vakwerkhuizen en gezellige winkeltjes. Vergeet zeker ook niet de smalle straatjes.

• 

• 

• 

4. Wandelen langs de Rijn met zicht op de charmante huisjes aan de oever

Oh, en ze beweren hier de beste ijsjes en aarbeikoeken van de wereld te hebben…we zullen ze maar geloven zeker. Het ijsje van Julia heeft haar hopelijk goed gesmaakt want de prijs (€5 voor 1 bolletje) was niet min.

Wij parkeerden ons onder het stationsgebouw (parking Bahnhof) waar ze de mogelijkheid hebben tot XL parkeerplaatsen (zonder meerprijs) of anderzijds laadpalen voor elektrische wagens. Van daaruit stap je een 10-tal minuten naar het stadscentrum.

Blij dat we ook dit stukje Zwitserland weer ontdekt hebben…op naar het volgende!

Rapperswil zal voor ons altijd een beetje speciaal blijven. Het was namelijk onze uitvalsbasis tijdens de pre-trip die we in oktober 2019 mochten maken. We kozen er toen niet voor om in de grote stad Zürich zelf te logeren maar gaven de voorkeur aan een klein, charmant dorpje langs de Zürichsee.

Wij vergelijken Rapperswil (ook het rozendorp genoemd) altijd een beetje met Brugge waar we graag vertoeven. Je kuiert er langs de oude, mooie huisjes, er is een burcht (slot) en het water van de Brugse Reien is hier vervangen door de Zürichsee.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wat moet je er zeker doen: rondwandelen in het dorpje zelf, het slot bezoeken, kuieren langs het water maar zeker niet vergeten de langste houten loopbrug van Zwitserland te verkennen.

Die loopbrug verbindt de linkerover met de rechteroever van de Zürichsee. Op dat punt is het meer het minst breed. De houten brug bereik je door onder de sporen te wandelen aan het station en van daaruit de bordjes ‘wanderweg’ te volgen. Het uitzicht en het gevoel is adembenemend.

Parkeren kan je in Rapperswil op een grote voorziene parking achter het stationsgebouw (met laadplaats voor elektrische wagens).

• 

• 

• 

• 

Een lang weekend, prachtig weer, weinig toerisme, een nieuw land waarin nog zoveel te ontdekken valt… Zeg nu zelf: de reden om er nog een weekendje op uit te trekken.
We zochten de voorbije week naar hotelletjes in de omgeving van Gruyère in kanton Fribourg maar daar vonden we niet meteen een goeie deal.  Uiteindelijk werd Wengen in kanton Berner Oberland onze uitvalsbasis voor een weekend om te koesteren.

Zaterdag reden we in de voormiddag van Thalwil naar Lauterbrünnen (ongeveer 1u45) waar we de auto op de voorziene parking aan het station parkeerden. Van daaruit moesten we de tandradtrein naar Wengen nemen.  Een attractie op zich eigenlijk en het begin van weeral een avontuur voor de kinderen.  Tijdens de treinrit werden we meteen betoverd door prachtige taferelen.

Eenmaal boven aangekomen waan je jezelf in een sprookje.  Houten berghuisjes en hotels, een paar souvenirwinkeltjes, een dorp omgeven door bergen en bergflanken maar bovenal… geen auto’s.  Die zijn hier verboden. Zalig!
Met onze trolley in de hand gingen we op zoek naar ons familiehotel met een naam waarmee je je in ‘the sound of music’ waant.  Hotel Edelweiss was thé place to be.  Misschien zou het hotel een verfraaiing kunnen gebruiken en ontbijt/diner waren eerder eenvoudig maar eerlijk…in zo’n bergdorpje smaakt alles!

• 

We werden heel hartelijk ontvangen door de man des huizes en werden overstelpt met brochures en wandelkaarten.  Hier kunnen we wel een week of langer blijven.
Nadat we onze bagage naar de familiekamer brachten en de wandelschoenen aantrokken, vertrokken we op pad.  Een stopje in de plaatselijke supermarkt voor wat worstjes aan de ‘Feuerplatzen’ (tip van de hotelbaas) onderweg en daarna waren we klaar voor onze eerste wandeling naar de Leiterhorn van waaruit we een prachtig zicht op bergflanken en de stad Interlaken zouden hebben. 

• 

We zochten eerst nog naar enkele herkenningspunten uit de Jommeke strip ‘de Jungfrau smelt’. Zalig hoe de details van oa Intersoc hotel Palace, de tandrandtrein of het gezellige stationnetje in de strip verwerkt zijn.

• 

De picknick was heel gezellig en de feuerplatzen waren reeds voorzien van houtblokken.  Niet alleen Gust en Julia genieten van die ‘back to basics’ momenten maar wij stiekem ook.  

• 

• 

• 

De wandeling naar de Leiterhorn was stevig maar doenbaar.  Het uitzicht was mooi al zorgde wat bewolking voor een minder ‘picture perfect’.  De terugweg was niet zo steil en de bergkoeien vergezelden ons met hun belletjes.  Je waant je voor minder Heidi in de bergen. Moe maar tevreden sloten we onze eerste avond af.

• 

• 

• 

Dag 2, D-day voor hubbymans.  Niet alle kabelliftjes waren reeds open dus een bezoek aan de Jungfrau zelf plannen we wel een andere keer maar wandelen aan de andere kant van de bergflank zorgt voor prachtige zichten op de bergen Eiger, Mönch en Jungfrau. De hoteleigenaar had ons aangeraden het tandrandtreintje tot Lauterbrünnen te nemen en daar de straat over te steken om de kabellift naar Grütschalp te nemen.  Vanaf daar zouden we vrij plat op de flank tot in Mürren kunnen wandelen en genieten van het zicht op zowel het dal als de 3 bekende bergen daar.  Maar toen we boven kwamen met de kabellift zag Pieter dat er iets hoger gelegen, te bereiken met een kleine klim, een mountain view trail was van waar je waarschijnlijk nog wel iets mooiere zichten zou hebben.  Zijn overtuigingskracht werd steeds groter en al snel zijn we allemaal gezwicht.  ‘Een klein beetje klimmen en dan plat’, hoor ik hem nog zeggen.  Uhu! We zijn tijdens de wandeling in totaal 450 meter gestegen en hebben zo goed als de hele tijd geklommen.  En dan zal ik jullie maar niet vertellen hoe het voelt om die 450 meter weer af te dalen.  Maar… we deden het samen, het was zwoegen met momenten, Julia af en toe een beetje oppeppen maar zooo de moeite waard.  (I know hubbymans, je hebt gelijk in sommige zaken 🤫).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Na de afdeling tot Mürren liepen we even rond in dit gezellige bergdorpje.  Het ijsje dat we kochten in het buurtwinkeltje smaakte als nooit tevoren.  Even op adem komen, genieten van het zicht op het diepe dal en onze ervaringen over de wandeling delen.  Gust zegt dat hij de wandeling die dag nog wel eens zou doen.  Fijn om te horen maar dan zal het niet met mij zijn. 

Alhoewel, het wandelen was inderdaad bijlange nog niet gedaan.  In Mürren namen we de kabellift tot in het dal in Stechelberg en vervolledigden we de aangeraden wandeling van de hoteleigenaar.  Wandelen van Stechelberg naar Lauterbrünnen in het (vlakke) dal langs 72 watervallen.  De ene uiteraard al wat imposanter dan de andere met als hoogtepunt de stop aan de Trümmelbachfalle.  Een waterval in een berg die per seconde 20 000l water naar beneden laat vallen.  
Deze stop was absoluut de moeite waard.  Je kon 10 verdiepingen omhoog gaan met de trap of de lift.  Tegen onze principes in kozen we deze keer voor de lift in de grot.  Niet alleen omdat de benen niet meer optimaal waren maar het ritje was een attractie op zich.  Stijl naar boven in een glazen kabine binnen in een bergrots. De waterval was magnifiek.  Moeilijk op beeld vast te leggen maar we waren alle 4 onder de indruk. Dit was absoluut een mooie afsluiter van onze dag.

• 

• 

• 

• 

Na een verfrissende douche genoten we allen, met een roze blos op de wangen, van het avondmaal. En als dat nog niet voldoende was, wilden Gust en Julia na het eten nog even richting Wengen dorpplaats voor onze traditionele ‘konijnenwandeling’ (avondwandeling ontstaan in Pieters kindertijd in Hengelhoef ).

Op pinkstermaandag checkten we na het ontbijt uit en vertrokken we met bagage terug met de tandradtrein richting Lauterbrünnen.  We stopten de trolleys in de koffer en sprongen op de trein naar Grindelwald.  Grindelwald is niet alleen een charmant dorpje met een link naar Harry Potter maar je kan er ook nog een gletsjer bezoeken in Wetterhorn.  Een grote wandeling zat er niet meer in maar de panoramische wandeling tot aan de gletsjer lukte nog net in volle middagzon.

• 

• 

• 

We besloten onze heerlijke 3-daagse af te sluiten met een lunch met zicht op de gletsjer op het gezellig terras van hotel Wetterhorn.  4x de huisgemaakte schnitzel en als afsluiter een welverdiend ijsje.

• 

• 

• 

We kunnen weer nagenieten van onze trip en kijken alvast uit naar ons volgend avontuur.  Nu back to reality: school en Google roepen.

BeantwoordenDoorsturen

Sinds 11 mei zijn de scholen, winkels, restaurants, hotels,…in Zwitserland terug open. Wel onder voorwaarden uiteraard maar er kan weer een beetje buitenshuis genoten worden.

Tijdens het Hemelvaart weekend zou mijn familie langskomen voor een heerlijk weekendje samen. Covid dwarsboomde die plannen echter opnieuw en zo staat de teller op 5 maanden zonder familiebezoekjes, snif.

Toch hadden we geen zin om bij de pakken te blijven zitten en het mooie, lange weekend zomaar te laten voorbij gaan. We staan te popelen om nog zoveel moois van Zwitserland te ontdekken aangezien we midden in de winter verhuisden en Covid stokken in de wielen stak.

We beslisten het erop te wagen en last minute een weekendje Graubünden te boeken. Via een collega van Pieter vernamen we dat je daar prachtige bergwandelingen kan maken in de Zwitserse Alpen.

• 

Al snel vonden we een familiehotelletje in Zernez, aan de voet van het Nationaal Park van waaruit heel wat mooie wandelingen vertrekken.

Donderdag 21 mei zijn we ’s morgens na het ontbijt vertrokken. We hadden een rit van een goeie 2 uur voor de boeg met een ritje op de autotrein in Vereina. Daar beleefden we alweer een ‘Couckeavontuur’. Voor ons op de trein stond een Volkswagen Camper busje. Ik was volop aan Gust en Julia aan het vertellen dat ze die Camper kunnen ombouwen tot een soort tent/kampeerwagen toen Pieter zei: ‘Stel je voor dat die zo plots stilvalt op de trein.’ Tot we 5 minuten later terug mochten vertrekken om van de trein te rijden. ‘Prrrt, prrrrt, prrrrt,…’, en toen niks meer. Het busje bleek een platte batterij te hebben. Help, hoe kon Pieter dit zo voorspellen? ‘En nu?’ dachten we alle 4 tegelijk. Achter ons zagen we al wat ongeduldige chauffeurs heen en weer wiebelen in hun wagen. En toen kwam SuperPieter er aan. Hij kroop uit zijn eigen wagen want veel plaats was er niet tussen het portier van de wagen en de zijkant van de trein. Daarna snelde hij het koppeltje met de camper te hulp en begon de bestelwagen van de trein te duwen. De auto geraakte niet opnieuw aan de praat maar het busje geraakte wel een stuk verder van de trein. Even later schoten nog 2 mannen te hulp en kon Pieter terugkeren naar onze wagen. 1ste avontuur van de dag beleefd… op naar meer!

In Zernez aangekomen zijn we meteen naar het bezoekerscentrum van het Nationaal Park gereden om wat uitleg en mogelijke wandelingen te bekomen. Ofwel is de Zwitserse dame aan de balie nog nooit in het immens grote Nationale Park geweest ofwel wandelt ze er elke dag maar haar uitleg was kort, onduidelijk en bleek ons niet zo heel erg veel op weg te helpen. Dan maar zelf de kaart van het park wat bestuderen en hup, we waren vertrokken.

Wandeling 1: Champlönch

Een wandeling die start met een stevige klim (200 meter) maar eens boven vooral plat en uitgestrekt blijkt te zijn. We wandelen naar een open plek waar we normaal Marmotten moeten treffen maar we vonden alleen hun kleine zwarte drolletjes… hmmm. Ikzelf ben behoorlijk onder de indruk van het zicht want buiten mijn CM-kamp met de 14-jarigen in Schwarsee zag ik de bergen nooit van zo dichtbij.

• 

• 

• 

De wandeling eindigt bij hotel Il Fuorn waar je even kan verpozen met een ijsje of een drankje en de kinderen zich kunnen uitleven op de speeltuin. Na nog een blitzbezoek aan St-Moritz kwamen we moe maar heel tevreden aan bij hotel Spöl in Zernez.

• 

• 

• 

Wandeling 2: Valun Chafuol

Mijn kuiten zullen het geweten hebben! Prachtige, magnifieke wandeling met verschillende watervallen, prachtige vergezichten, adembenemende natuur maar ook heel wat klimmetjes (vooral de eindklim wat een beetje moordend en het feit dat we onze bus niet wilden missen was uiteraard een stressfactor). Maar het was puur genieten. Nu en dan elkaar helpen bij het oversteken van een kabbelend riviertje, een goeie wandelstok uitkiezen en die wat aanscherpen met papa’s zakmes, picknicken aan een stromende rivier, verwonderd zijn en een echte slang ontdekken beneden aan een brugje… echt helemaal top!

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 3: Roadtrip Flüelapass + bezoek Davos

Om de beentjes na de klim van gisteren een beetje te sparen besluiten we vandaag een roadtrip te ondernemen doorheen de Flüelapass naar het hoogst gelegen dorpje in Zwitserland, Davos (ook gekend van het jaarlijkse World Economic Forum en een populair skigebied).

Ik moet eerlijk bekennen dat dit voor mij de absolute topper van de 4-daagse was al hadden de andere dagen ook prachtige momenten en uitzichten. Maar de besneeuwde bergtoppen en de ruwheid van de natuur had ik nooit eerder gezien. Het hoogtepunt van de rit was letterlijk en figuurlijk de stop aan een hotel midden in de Flüelapass waar we in de zon konden genieten van een sneeuwlandschap (en een lekkere muntthee). Super!

• 

• 

• 

• 

• 

De roadtrip eindigde in Davos waar we een hele mooie wandeling langs Davosersee maakten en het welbekende congresscentrum bezochten. Ideaal om de beentjes wat verder te trainen op het gemak. De terugweg door de Flüelapass was een beetje avontuurlijker dan de doorrit aangezien het weer plots omsloeg en er regen en mist kwam opzetten. We waren allemaal heel blij om ons hotel terug te zien en te kunnen genieten van een heerlijk avondmaal.

• 

• 

• 

• 

• 

Wandeling 4: Val Trupchun – Varusch

Na een laatste ontbijtje en het inpakken van de reistassen vertrokken we voor onze laatste wandeling van het weekend. Via de hoteluitbater kregen we de tip om een wandeling te maken in Val Trupchun. We wandelden tot berghut Varusch die ideaal gelegen is. Een traditionele berghut met een prachtig uitzicht, een leuk terras en een speelweide voor de kinderen waar je op de koop toe ook nog eens typisch Zwitserse gerechtjes kan verorberen. Ideaal om onze vierdaagse mijmerend af te sluiten. We genieten van een nudelsuppe met een soort kaasbroodje en een bordje spek met eieren. Voor we terugwandelen richting parking vleien we ons neer langs het water waar Gust en Julia de tijd van hun leven beleefden en hun eigen ‘Coucke en zoon/dochter steenfabriek’ oprichten. Ondertussen kunnen Pieter en ik voorzichtig de ogen even sluiten en genieten van het zonnetje en de spelende kinderen. Het was echt een heerlijke tijd hier in Graubünden. We zijn het met zijn vieren unaniem eens: ‘We komen zeker nog terug!’

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•